Στις 13 Απριλίου ο Ορειβατικός Σύλλογος πραγματοποίησε την εξ' αναβολής ανάβαση στις κορυφές Κούλα και Λάπατο. Φθάνοντας στο Πάπιγκο και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν μαζί με 13 άτομα η κάθε μια. Ο καιρός ήταν καλός με έναν καταγάλανο ουρανό να δεσπόζει πάνω από τα κεφάλια μας. Δυστυχώς στην αρχή της πορείας είχαμε ένα απρόβλεπτο συμβάν με ένα μέλος να μην αισθάνεται καλά και να πρέπει να  επιστρέψει στο χωριό, γεγονός που μας στενοχώρεσαι πολύ.

Αρχικά και οι δύο ομάδες βάδιζουν μαζί σε δασικό δρόμο, γρήγορα όμως ξεχωρίζουν με την ομάδα του Λάπατου να επιταχύνει το βήμα. Βρισκόμαστε πάντα σε συνεχή επικοινωνία με την ομάδα που πήγε στην Κούλα. Κοντά στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε στο δάσος. Την εποχή αυτή η φύση οργιάζει, τα δέντρα έχουν πετάξει τα καινούρια τους φυλλαράκια, τα χορτάρια είναι καταπράσινα ενώ βλέπουμε και τους πρώτους κρόκους τον πιο χαρακτηριστικό προάγγελο της άνοιξης.

Η ανάβαση μέχρι το πρώτο ύψωμα είναι επίπονη και απότομη μιας και κινούμαστε μέσα σε έναν "χαλιά" αλλά με τις απαραίτητες μικρές ανάσες το κατακτάμε. Ο ορίζοντας προς τα δυτικά αρχίζει να μεγαλώνει χαρίζοντας απλόχερα τη θέα του, στο αριστερό μας χέρι δεσπόζει επιβλητική η Αστράκα, που μας συντροφεύει σε όλη την ανάβαση, ενώ πίσω μας βρίσκεται η Νεμέρτσικα. Η πορεία μας τώρα είναι πιο ομαλή, αφήνουμε στα αριστερά μας μια μεγάλη πετρόχτιστη στάνη και παίρνουμε τη ράχη που θα μας οδηγήσει στην κορυφή. Ευχάριστη εκπληξη αλλά και τον θαυμασμό μας προκαλούν οι τρεις αετοί που μοιάζουν σα να χορεύουν πάνω από την κορυφή της Αστράκας.  Σε λίγο συναντάμε το πρώτο χιόνι, ενώ ο ήλιος παίζει μέσα από τα σύννεφα αναγκάζοντάς μας μια να φοράμε και μια να βγάζουμε τα ρούχα μας. Το χιόνι είναι σε καλή κατάσταση και μετά από 4:30 ώρες βρισκόμαστε στην κορυφή.

Ο καιρός είναι πολύ καλός, η θέα ονειρική και εμείς γυρνάμε γύρω-γύρω σαν ανεμοδούρες για να τη χορτάσουμε. Δυτικά είναι ο κάμπος της Κόνιτσας, στα βορειοδυτικά η ανατολική ορθοπλαγιά της Νεμέρτσικας (η μεγαλύτερη των Βαλκανίων), βορειότερα ο Γράμμος. Λίγο πιο πίσω βρίσκεται ο Σμόλικας και ανατολικότερα το Κακοπλεύρι. Κάτω από τα πόδια μας είναι η μονή Στομίου με την κοιλάδα του Αώου, την οποία βλέπουμε από κάποια σημεία μιας και όλη η κορυφογραμμή είναι καλυμμένη από εντυπωσιακές κορνίζες. Στα ανατολικά μας βλέπουμε τη Δρακόλιμνη σκεπασμένη με χιόνι και λίγο πιο δίπλα ορθώνεται η βόρεια ορθολαγιά της Γκαμήλας. Απέναντί μας η Αστράκα και οι πέντε Πύργοι του Πάπιγκου. Η ώρα περνάει και εγκαταλείπουμε την πανέμορφη θέα για να ξεκινήσουμε την επιστροφή μας που θα γίνει από το καταφύγιο της Αστράκας και το "κλασσικό" μονοπάτι προς το Μικρό Πάπιγκο.

Κινούμαστε προσεκτικά πάνω στην κορυφογραμμή του Λάπατου και μετά από 1:30 ώρα βλέπουμε το καταφύγιο θαμμένο μέσα στο χιόνι. Εκεί θα συναντήσουμε δύο φίλους από την Άρτα που είχαν ανέβει στην Γκαμήλα. Μετά από σύντομη στάση συνεχίζουμε προς το Μικρό Πάπιγκο. Κινούμαστε γρήγορα έχοντας πάνω από τα κεφάλια μας τους Πύργους του Πάπιγκου και φτάνοντας στο Μικρό Πάπιγκο παίρνουμε όπου μπορούμε το παλιό μονοπάτι για να φτάσουμε πολύ γρήγορα στο Μεγάλο Πάπιγκο. Συνολικά 8:30 ώρες πορείας μας χάρισαν απίστευτες εικόνες και εμπερείες σε μια διαδρομή που δεν γίνεται πολύ συχνά μιας και οι περισσότεροι προτιμούν άλλες κορυφές της Τύμφης όπως η Γκαμήλα και η Αστράκα.