Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει να ξεκινάμε από την Άρτα για τα Γιάννενα όπου θα συναντήσουμε τα μέλη του ΕΟΣ Ιωαννίνων και θα ξεκινήσουμε παρέα για την κοινή μας εξόρμηση. Αφετηρία της διαδρομής μας θα είναι το Τσεπέλοβο. Ξεκινάμε μέσα από το χωριό και σύντομα εγκαταλείπουμε τα όμορφα σοκάκια του για να ακολουθήσουμε χωματόδρομο που μας ανεβάζει προς τα αλπικά λιβάδια της Τύμφης.

Λίγο το προχωρημένο της ώρας αναχώρησης, λίγο το ανιαρό περπάτημα στο χωματόδρομο κάνουν πιο έντονη τη δυσφορία από τη ζέστη αλλά μετά από μία 1 ώρα περίπου αφήνουμε το δρόμο και πιάνουμε μονοπάτι. Κινούμαστε πλέον μέσα σε κοιλάδα περιτριγυρισμένη από εντυπωσιακές απότομες ορθοπλαγιές ενώ περαστικά συννεφάκια μας χαρίζουν ανάσες δροσιάς. Συναντάμε στρογγυλή κτιστή στέρνα όπου και κάνουμε σύντομη στάση απολάμβάνοντας το αλπικό τοπίο. Τα σύννεφα αρχίζουν να πυκνώνουν και να χαμηλώνουν κρύβοντας τις ψηλότερες κορυφές.

Το καλοσημαδεμένο μονοπάτι αφού συναντηθεί με το άλλο που έρχεται από το χωριό Σκαμνέλι μας ανεβάζει προς το διάσελο της Γκούρας. Παρόλο που κορυφή της Γκούρας είναι κρυμμένη μέσα στα σύννεφα παίρνουμε μία ιδέα της μακριάς κι εντυπωσιακής ορθοπλαγιάς της κοιτώντας προς τα πίσω καθώς ανηφορίζουμε. Φτάνοντας στο διάσελο διαπιστώνουμε ότι στην πίσω μεριά του υπάρχει μια αρκετά μεγάλη χιονούρα η οποία προβληματίζει αρκετούς για το πέρασμά της. Η θέα όμως που μας αποκαλύπτεται από αυτή την πλευρά του βουνού είναι πολύ εντυπωσιακή, μία μεγάλη κοιλάδα απλώνεται μπροστά μας, με την απρόσιτη Τσούκα Ρόσσα στο δεξί μας χέρι να μαγνητίζει το βλέμμα και το βόρειο τείχος της Τύμφης στο αριστερό να την ανταγωνίζεται!! Από τα πιο δυσπρόσιτα και άγρια μέρη του βουνού!! Το διάσελο της Γκούρας είναι ένα από τα τρία σχετικά ομαλά περάσματα μέσα από το τείχος που σχηματίζει η οροσειρά της Τύμφης στα βόρεια, με τα άλλα δύο να είναι το πέρασμα του Καρτερού και αυτό της Νταβάλιστας. Στο βάθος φαίνεται και η ψηλότερη κορυφή του συγκροτήματος, η Γκαμήλα με τη χαρακτηριστική, σαν κόψη τσεκουριού, όψη της!

Με πολλή προσοχή κατεβαίνουμε χαμηλότερα έχοντας πάντα την Τσούκα Ρόσσα στα δεξιά μας και με τις ψηλές κορυφές αριστερά μας να παίζουν κρυφτό με τα σύννεφα. Πριν τη λάκα Κατσάνου βρίσκουμε εγκαταλελειμμένες στάνες γεμάτες με νάνες τις οποίες δεν χάνουμε την ευκαιρία να μαζέψουμε αλλά μαύρα απειλητικά σύννεφα αρχίζουν να μαζεύονται και δεν αργούμε να δούμε τις πρώτες αστραπές να κόβουν τον ουρανό στα δύο. Επιταχύνοντας το βήμα μας φτάνουμε στη λάκα και αφού σταθούμε για λίγο στο μνημείο της άτυχης Βούλας κατηφορίζουμε στο απότομο μονοπάτι που μας οδηγεί στο πυκνό δάσος. Ευτυχώς μπαίνουμε στο δάσος ακριβώς την ώρα που οι πρώτες μεγάλες ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό. Η βροχή δυναμώνει αλλά τα πυκνά φυλλώματα μας προστατεύουν και συνεχίζουμε γοργά μέσα στο καταπράσινο δάσος όπου η ωραία μυρωδιά που αναδύεται από το βρεγμένο χώμα ανακατεύεται με το μεθυστικό άρωμα από τις άγριες ορχιδέες και τα διάφορα βότανα. Λίγες αγριοφράουλες στο πλάι του μονοπατιού μας δίνουν δύναμη και φτάνουμε στην παραμυθένια Νεραϊδόβρυση με το κρυστάλλινο νερό να ξεπηδά μέσα από τον βράχο. Μικρή στάση και συνεχίζουμε για το Βρυσοχώρι ακολουθώντας πότε χωματόδρομους και πότε το πανέμορφο μονοπάτι που κατεβάζει στο χωριό. Μετά από 10 ώρες συνολικής πορείας φτάνουμε στην πλατεία του χωριού με την ωραία εκκλησία και την εντυπωσιακή θέα προς την Τσούκα Ρόσσα, εικόνα που θα μας συντροφεύσει κατά την επιστροφή μας πίσω στα σπίτια μας.