Η πορεία μας ξεκινάει στις 6:30 το πρωί από το χωρίο Άνω Κλειδωνιά, στο οποίο έχουμε διανυκτερεύσει με σκηνές. Έχοντας ήδη απολαύσει το πρωινό μας καφεδάκι στον τοπικό ξενώνα ακολουθούμε τον δασικό δρόμο που αρχίζει από την πλατεία του χωρίου (900 μ.).

Η πεζοπορία μας αρχίζει από το πανέμορφο Βρυσοχώρι με την καταπληκτική θέα στην κορυφή της Τσούκα Ρόσας. Βλαχόφωνο χωριό το οποίο κατά τη διάρκεια του πολέμου του '40 ήταν κέντρο των ελληνικών επιχειρήσεων κατά των Ιταλών. Μάλιστα για τη βοήθεια που προσέφεραν οι κάτοικοι, το χωριό κάηκε από τους Γερμανούς. O επισκέπτης μαγεύεται με την φυσική ομορφιά του και τα πλούσια νερά που τρέχουν από τις πολλές βρύσες του χωριού.

Σάββατο πρωί και η τετραμελής ομάδα μας βρίσκεται στην Άνω Κλειδωνιά έτοιμη να ξεκινήσει για μια επική διάσχιση στην Τύμφη. Η πρόβλεψη του καιρού για το απόγευμα είναι δυσμενείς και εμείς βλέπουμε τα πρώτα σύννεφα να κλείνουν την Γκαμήλα.

Ξεκινάμε λοιπόν περπατώντας για περίπου μία ώρα σε χωματόδρομο με κατεύθυνση προς την κορυφή της Κούλας και όντως μια πολύ ψιλή βροχή που αρχίζει να πέφτει μας προβληματίζει λίγο για το τι μέλει γενέσθαι, αν οι μπόρες έρθουν νωρίτερα. Εγκαταλείπουμε τον χωματόδρομο και βρισκόμαστε σε μονοπάτι που κινείται μέσα σε πανέμορφο δάσος. Η ομίχλη που έχει κατέβει μας χαρίζει πανέμορφες εικόνες που σίγουρα δεν θυμίζουν σε τίποτα καλοκαίρι.

Ακροβατώντας στο Μύθο και στην Πραγματικότητα:

Οι Δρακόλιμνες:

Στην σύγχρονη εποχή της απομάγευσης του κόσμου και της ορθολογικότητας της σκέψης υπάρχουν μικρά πράγματα που μπορούν να σε "ταξιδέψουν". Οι Δρακόλιμνες της Ελλάδας αποτελούν ένα φυσικό πόλο έλξης για όλους τους ταξιδιώτες των ορεινών όγκων της χώρας μας αλλά και ένα πεδίο που εξάπτει την φαντασία μας. Για κάθε ταξιδιώτη αυτό το εσωτερικό ταξίδι στην σφαίρα του μαγικού αποτελεί μία φυγή από την πραγματικότητα αλλά και έναν τρόπο ανάπαυσης από τις δυσκολίες του ταξιδιού.

Την Κυριακή 20 Μαϊου ο ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε ορειβατική εξόρμηση στη Δρακόλιμνη, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή: Μικρό Πάπιγκο - Καταφύγιο Αστράκας - Δρακόλιμνη. Στην εξόρμησή μας συμμετείχαν πολλά άτομα με κύριο χαρακτηριστικό τον ενθουσιασμό, την επιμονή και την υπερπροσπάθεια, για κάποιους με μικρή εμπειρία, ώστε με την βοήθεια και την ενθάρρυνση των πιο έμπειρων μελών του συλλόγου να καταφέρουν να φτάσουν όλοι στη Δρακόλιμνη.

Συγκεκριμένα ξεκινώντας από το Πάπιγκο και έχοντας μπροστά και δεξιά μας την κορυφή Αστράκα και τους Πύργους του Πάπιγκου, κινηθήκαμε ως μια συγκροτημένη ομάδα, κάνοντας στάσεις στις 3 βρύσες εφοδιαζόμενοι με νερό (η μεσαία βρύση είχε ελάχιστο νερό), φτάνοντας σε λιγότερο από 3 ώρες στο καταφύγιο.

Την Κυριακή 05/06 και παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος βρεθήκαμε στο Ζαγόρι.Το Ζαγόρι είναι ένας από τους προορισμούς που προδιαθέτουν τον πεζοπόρο να περιπλανηθεί στα ατελείωτα λιθόχτιστα μονοπάτια του.

Ποτάμια, ρέματα, βουνά (Τύμφη και Μητσικέλι), το φαράγγι του Βίκου -το βαθύτερο παγκοσμίως σε σχέση με το πλάτος του-, σαράντα έξι  χωριά, εξήντα υπάρχοντα πετρόκτιστα γεφύρια, και, τέλος, εκατό ακόμα που έχουν καταγραφεί, μα δεν σώζονται. Τα παραπάνω κοσμούν καθ' ολοκληρίαν τον τόπο αυτό - ο οποίος δεν είναι άλλος από το Ζαγόρι. Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε στον χρόνο σε μια ανοιξιάτικη διαδρομή, όπου τα Ζαγοροχώρια, έχουν βάλει τα καλά τους.

Πρωί της Κυριακής ξεκινάμε από την Άρτα με προορισμό την πανέμορφη Κόνιτσα. Φτάνουμε στη γέφυρα της Κόνιτσας που γεφυρώνει το φαράγγι του Αώου. Χτισμένο το 1870 κυρίως από δωρεές είναι έργο του Ζιώγα Φρόντζου από την Πυρσόγιαννη. Το ύψος του είναι 20 μέτρα και το άνοιγμα 36 μέτρα. Πάνω από το φαράγγι προβάλλει εντυπωσιακή η χιονοσκέπαστη Γκαμήλα.

Οι προβλέψεις για τις καιρικές συνθήκες της προηγούμενης εβδομάδας δεν επέτρεψαν στον ΕΟΣ Άρτας να πραγματοποιήσει την εξόρμηση στον ορεινό όγκο της Τύμφης. Με γνώμονα πρώτα την ασφάλεια των συμμετεχόντων αποφασίστηκε να μεταφερθεί η εκδρομή για την Κυριακή 13 Απριλίου, μία μέρα πριν την εβδομάδα των Παθών!

Στις 3 Μαρτίου 2019 ο σύλλογός μας απέδρασε στο όρος Τύμφη επιλέγοντας την ανάβαση στην κορυφή του Λάπατου (2251 μ). Η πορεία μας ήταν : Μεγάλο Πάπιγκο - Λάπατος - καταφύγιο - Μικρό Πάπιγκο.
Παίρνοντας τον ανηφορικό χωματόδρομο προς την Κούλα δεν αργήσαμε να μπούμε στο μονοπάτι. Σ' ένα μικρό διάσελο άρχισε η ανηφόρα προς το Λάπατο, εκεί αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε κραμπόν, καθώς το χιόνι ήταν παγωμένο. Το αλπικό τοπίο μας άφησε να ρίξουμε τις πρώτες ματιές προς την Νεμέρτσικα και την Μουργκάνα.

Στις 13 Απριλίου ο Ορειβατικός Σύλλογος πραγματοποίησε την εξ' αναβολής ανάβαση στις κορυφές Κούλα και Λάπατο. Φθάνοντας στο Πάπιγκο και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν μαζί με 13 άτομα η κάθε μια. Ο καιρός ήταν καλός με έναν καταγάλανο ουρανό να δεσπόζει πάνω από τα κεφάλια μας. Δυστυχώς στην αρχή της πορείας είχαμε ένα απρόβλεπτο συμβάν με ένα μέλος να μην αισθάνεται καλά και να πρέπει να  επιστρέψει στο χωριό, γεγονός που μας στενοχώρεσαι πολύ.

Τύμφη: μια από τις επιβλητικότερες και πιο άγριες οροσειρές της Ελλάδας. Ανάμεσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα σχηματίζονται βάραθρα και σπηλαιοβάραθρα καθιστώντας την περιοχή έναν επίγειο παράδεισο για τους σπηλαιολόγους. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... αρχίζοντας με το τι ακριβώς είναι τα βάραθρα. Δεν είναι τίποτε άλλο από κατακόρυφους ή σχεδόν κατακόρυφους αγωγούς στους οποίους η πρόσβαση γίνεται με σκοινιά ή ανεμόσκαλα. Ενώ τα σπηλαιβάραθρα παρουσιάζουν τόσο κατακόρυφα όσο και οριζόντια τμήματα. 

Κείμενο-Φωτογραφίες: Άρης Λεονταρίτης, Γεωργία Κανελλοπούλου

Πίνδος. Οκτώβρης, 30.000 χρόνια πριν από σήμερα. Το χιόνι πέφτει απαλά και σκεπάζει σιγά-σιγά τις πλαγιές του βουνού. Σε κάποια σημεία το περσινό χιόνι παραμένει συσσωρευμένο σε κοιλάδες και κοιλότητες καθώς ο αδύναμος ήλιος του καλοκαιριού για ακόμη μια χρονιά δεν κατάφερε να το λιώσει. Ακόμη και το πιο ζεστό μεσημέρι του Ιουλίου η θερμοκρασία είναι μόλις 18 βαθμοί. Τα χρόνια περνούν και τα αλλεπάλληλα στρώματα χιονιού μεταμορφώνονται σε ένα σκληρό στρώμα πάγου, το οποίο συνεχώς βαραίνει και επεκτείνεται. Οι εσωτερικές δυνάμεις που αναπτύσσονται από τη βαρύτητα είναι τεράστιες. Ο πάγος στα χαμηλότερα στρώματα γίνεται ελαστικός ενώ η ασφυκτική πίεση κοντά στην επιφάνεια του εδάφους προσφέρει στον εφαπτόμενο πάγο την ενέργεια που χρειάζεται για να λιώσει. Ένας συνδυασμός φαινομένων ολίσθησης (με τη βοήθεια του νερού μεταξύ εδάφους- πάγου), ερπυσμού (λόγω της ελαστικότητας των χαμηλότερων στρωμάτων) και θραύσης (στην επιφάνεια του πάγου) δίνουν ζωή στον μέχρι τώρα άψυχο γαλανό πάγο. Γίνεται ένα επιβλητικό, αργοκίνητο ποτάμι που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένας παγετώνας. Καθώς τα χρόνια περνούν, η γη στρέφει τον άξονα της, ώστε να ξαναφέρει το παγωμένο βορινό της μάγουλο προς τον καλοκαιρινό ήλιο. Αρχίζει σιγά-σιγά να ξεμουδιάζει και οι πάγοι συρρικνώνονται υποχωρώντας τελικά άτακτα, προς τα πάνω. Έτσι, και αυτή η παγετώδης περίοδος είναι πια παρελθόν. Μέχρι να έρθει η επόμενη, ο δυνατός ήλιος λιώνει τα χιόνια κάθε καλοκαίρι και το μόνο που έχει απομείνει πλέον από τους παγετώνες είναι τα σημάδια που έχει χαράξει το σαρωτικό πέρασμά τους στη γη.

 Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει να ξεκινάμε από την Άρτα για τα Γιάννενα όπου θα συναντήσουμε τα μέλη του ΕΟΣ Ιωαννίνων και θα ξεκινήσουμε παρέα για την κοινή μας εξόρμηση. Αφετηρία της διαδρομής μας θα είναι το Τσεπέλοβο. Ξεκινάμε μέσα από το χωριό και σύντομα εγκαταλείπουμε τα όμορφα σοκάκια του για να ακολουθήσουμε χωματόδρομο που μας ανεβάζει προς τα αλπικά λιβάδια της Τύμφης.

Το βουνό που σε συναρπάζει με το ανάγλυφο τοπίο του και τις πολλές διαδρομές του. Σάββατο ανάβαση στο φιλόξενο καταφύγιο και το απογευμα διαδρομή στη Δρακόλιμνη. Κυριακή πρωί ανάβαση στην Γκαμήλα και από εκεί στην Αστράκα εν συνεχεία κατάβαση στό Μ.Πάπιγκο.

Στις 06:00 ξεκινάμε 18 άτομα από την Άρτα με προορισμό το Βραδέτο Ζαγορίου. Στις 09:00 ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ξεκινάει από μία στάνη η οποία βρίσκεται λίγο πριν το χωριό.Μπροστά σε μία όμορφη στέρνα με θέα τις κορυφές της Τύμφης υπάρχει ένας χάρτης της περιοχής. Κατηφορίζουμε λίγο και το μονοπάτι μας οδηγείε σε πλαγιά με θέα το Τσεπέλοβο.

Σάββατο μεσημέρι ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση την Κόνιτσα και από εκεί αρχίζουμε την πεζοπορία μας προς το Σάδι Μύγας, περνώντας πρώτα από τη γραφική Μονή Στομίου. Δυστυχώς το βάρος του εξοπλισμού μας κάνει να κινούμαστε αργά με αποτέλεσμα να σταματήσουμε στις λάκες πριν το Σάδι Μύγας και όχι στο Σάδι όπως είχαμε προγραμματίσει αρχικά.