Μεσημέρι Σαββάτου και ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση τις Λίμνες Μουτσάλια στο Γράμμο. Η διαδρομή αρκετά μεγάλη και κουραστική. Η ώρα περνάει και καθώς φτάνουμε στον προορισμό μας έχουμε την τύχη να δούμε τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου να παίζουν μέσα στα κιτρινοπορτοκαλί φύλλα. Φτάνοντας αρχίζουμε να στήνουμε τις σκηνές μας και να μαζεύουμε ξύλα για τη φωτιά που θα ψήσουμε... Ο ψήστης πιάνει δουλειά και σε λίγο τα πρώτα λουκάνικα και σουβλάκια είναι έτοιμα. Η βραδιά συνεχίζεται με κουβέντα και καλό φαγητό ενώ στο τέλος μας περιμένουν και πεντανόστιμα κάστανα. Η ώρα περνάει το κρύο δυναμώνει και χωνόμαστε γρήγορα στις σκηνές μας.

Το πρωί η πρώτη ομάδα που θα κάνει την μεγάλη διαδρομή ξεκινάει πριν καλά καλά ξημερώσει με την πανσέληνο να μας συντροφεύει για το πρώτο μισάωρο της διαδρομής η οποία δίνει την θέση της σε μια πανέμορφη ανατολή του ηλίου. Μέσα σε μία ώρα έχουμε φτάσει στα λιβάδια κάτω από την Άνω Άρένα και από εκεί συνεχίζουμε για την κορυφή Κανελλοπούλου και συνεχίζουμε για την Κιάφα (2.393μ). Γύρω μας κυριαρχούν και πάλι όπως σε όλο τον Γράμμο τα απομεινάρια του εμφυλίου τα οποία πλέον έχουν παραδοθεί στη φύση και (δυστυχώς;) σε κάποια χρόνια ίσως να μην υπάρχουν. Στην Κιάφα αφού θαυμάσαμε τα ατελείωτα λιβάδια του Γράμμου αλλά και την υπέροχη θέα που απλώνονταν γύρω μας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Κινηθήκαμε προς την Άνω Αρένα (2.192μ) και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε στην κορυφογραμμή και να κατεβούμε κατευθείαν στις λίμνες Μουτσάλια. Το εγχείρημα αποδείχτηκε ελαφρά πιο δύσκολο από όσο αρχικά πιστεύαμε αλλά η θέα μας αποζημίωσε όπως και το τελευταίο πανέμορφο κομμάτι μέσα στο δάσος της οξιάς. Μετά από 9 ώρες πορείας με πολύ χαλαρό ρυθμό επιστρέψαμε ακριβώς στην ώρα για να θαυμάσουμε το τελευταίο φως πάνω στις λίμνες.

Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε τη διαδρομή Μουτσάλια-Άνω Αρένα και πίσω.