Τελευταία βδομάδα του Οκτώβρη και ο καιρός έχει χαλάσει για τα καλά. Χιόνι έχει πέσει στα ορεινά και από όσο φαίνεται η εξόρμησή μας θα είναι χειμερινή. Πρωί Κυριακής ξεκινάμε από την Άρτα για την τεχνητή Λίμνη Αώου. Στο δρόμο βλέπουμε τα βουνά χιονισμένα γύρω μας και μια συννεφιά να απλώνεται στον ουρανό. Η διαδρορμή μας αρχίζει από τη θέση Τσιμπίδη πάνω σε χωματόδρομο. Οι συμμετέχοντες στη μεγάλη διαδρομή(συνολικά 26 άτομα) μετά από λίγο εγκαταλείπουμε το χωματόδρομο και κινούμαστε πάνω σε καλογραμμένο μονοπάτι δίπλα σε ρέμα.
Έχουμε μπει για τα καλά μέσα στο δάσος και καθώς ανεβαίνουμε το ύψος του χιονιού αυξάνεται. Το δάσος είναι πυκνό και η ομίχλη αρχίζει να μας τυλίγει. Φτάνοντας στο δάσος η ομίχλη πλέον είναι αρκετά πυκνή και έχει μειώσει δυστυχώς την ορατότητά μας. Αποφασίζουμε να κατευθυνθούμε προς την κορυφογραμμή και ακολουθώντας τη να φτάσουμε στην κορυφή Φλέγκα (2.159μ). Καθώς περπατάμε μέσα στην ομίχλη και το χιόνι, δίπλα μας ξεπροβάλουν ρόμπολα με το χιόνι παγωμένο στις βελόνες τους να στέκουν σαν άγρυπνοι φρουροί της κορυφογραμμής. Μετά από 5:30 ώρες κοπιαστικής ανάβασης φτάνουμε στην κορυφή έχοντας δυστυχώς μηδενική ορατότητα. Για λίγες στιγμές μόνο ξεπροβάλει μέσα από τα σύννεφα το Περιστέρι με την λίμνη Αώου από κάτω, εικόνα μαγική.
Η ομάδα αποφασίζει να συνεχίσει τη διαδρομή και να μη γυρίσει πίσω (όπως ήταν οι αρχικές σκέψεις). Ο αρχηγός συμβουλεύεται τον χάρτη και βρίσκουμε το μονοπάτι που θα μας βγάλει στο Αρκουδόρεμα. Το Αρκουδόρεμα είναι παραπόταμος του Αώου και πηγάζει στην κοιλάδα Βάλια Κάλντα. Ο πυρήνας του Εθνικού Δρυμού της Πίνδου μαζί με την περιφερειακή ζώνη (τις πτυχώσεις του Λύγγου και του Μαυροβουνίου), αποτελούν τη Βάλεα ντι λα Ούρσα (κοιλάδα της αρκούδας- γνωστή ως Αρκουδόρεμα). Καθώς κατεβαίνουμε το τοπίο αλλάζει και πλέον η ορατότητα αυξάνεται. Μπαίνουμε σε δάσος οξιάς και δυστυχώς το κρύο έχει ρίξει τα περισσότερα φύλλα στερώντας τους τη φθινοπωρινή φυλλωσιά. Τη διαδρομή μας διακόπτουν διάφορα μικρά ρέματα σχηματίζοντας λιμνούλες και καταρράκτες μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων από τα πεσμένα φύλλα. Πλέον δεν υπάρχει χιόνι στο μονοπάτι μας και οι οξιές μας χαρίζουν θαυμάσιο θέαμα όπως και οι ολόισοι κορμοί πεύκης.
Φτάνουμε στο Αρκουδόρεμα και αφού κινηθούμε για λίγο παράλληλα με αυτό το διασχίζουμε πατώντας σε πέτρες. Μετά από λίγο καλούμαστε να το ξαναπεράσουμε βγάζοντας αυτή τη φορά τα παπούτσια μας. Είναι η πρώτη μας ψυχρολουσία αλλά μετά από αυτό τα πόδια μας έχουν αναζωογονηθεί. Κινούμαστε και πάλι δίπλα στο ρέμα θαυμάζοντας το δάσος αλλά και την άγρια ροή του ρέματος. Η διαδρομή είναι ομαλή χωρίς μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Φτάνουμε στο ρέμα και το περνάμε βγάζοντας τα παπούτσια μας, συνολικά το περνάμε 5 φορές. Η ώρα περνάει και πλέον ήμαστε σίγουροι πως θα μας βρει η νύχτα μέσα στο ρέμα. Απολαμβάνουμε τη διαδρομή αποχαιρετώντας τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και μετά από λίγο βρισκόμαστε στη θέση Σμιξώματα όπου σμίγει το Αρκουδόρεμα με τον Αώο. Σε αυτό το σημείο το Αρκουδόρεμα είναι πολύ μεγαλύτερο από τον Αώο ο οποίος μοιάζει με ένα ρυάκι μπροστά του. Αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε την πιο εύκολη και γρήγορη διαδρομή περπατώντας στο χωματόδρομο που οδηγεί στο καταφύγιο. Κατεβαίνουμε στο ρέμα, βγάζουμε τα παπούτσια μας και περνάμε και τα δύο ρέματα υπό το φως των φακών(που δεν πρέπει ποτέ να λείπουν από το σάκο μας).
Συνολικά μετά από 11:30 ώρες απαιτητικής διαδρομής και με ελάχιστες στάσεις φτάνουμε στο καταφύγιο. Ξεκουραζόμαστε για λίγο και επιστρέφουμε στην Άρτα. Μια εκδρομή δυνατή, με πρωτόγνωρες συνθήκες για κάποιους που δοκίμασε τις αντοχές μας. Παρόλα αυτά το τοπίο που απολαύσαμε στο Αρκουδόρεμα αντάμειψε την όποια ταλαιπωρία υποστήκαμε. Για να ολοκληρώσουμε την περιγραφή να πούμε πως η πρώτη ομάδα (που θα έκανε την εύκολη διαδρομή) περπάτησε μέχρι ενός σημείου προς τις λίμνες Φλέγκα και λόγω των δυσμενών συνθηκών γύρισε επέστρεψε, πήγε στη Βοβούσα και περπάτησε στο Αρκουδόρεμα μέχρι τη θέση Σμιξώματα.
