Ο φετινός χειμώνας μας χάρισε κάποιες από τις πιο όμορφες αναβάσεις στα βουνά της περιοχής μας. Έτσι και η εξόρμηση στον Σμόλικα κλείνει με τον πιο όμορφο τρόπο τις ορειβασίες μας στα χειμερινά βουνά της χώρας μας.
Ο Σμόλικας είναι ένα από τα πιο απομονωμένα και απομακρυσμένα βουνά και παρότι είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της χώρας μας δέχεται λιγοστούς επισκέπτες σε σχέση με τον Όλυμπο. Περίπου 600 μέτρα κάτω από την κορυφή του βρίσκεται η αλπική δρακόλιμνη με τους παραμυθένιους τρίτωνες.
Το δικό μας ταξίδι ξεκινάει το μεσημέρι του Σαββάτου και έχει κατεύθυνση το χωριό Κεράσοβο του δήμου Κόνιτσας. Εκεί αφού στήσουμε τις σκηνές μας και τακτοποιηθούμε στα δωμάτια του ξενώνα οργανωνόμαστε για την επόμενη μέρα. Θα χωριστούμε σε δύο ομάδες η πρώτη θα ακολουθήσει τη διαδρομή Κεράσοβο - Δρακόλιμνη - Σμόλικας - Βαθύλακκος ενώ η δεύτερη θα φτάσει μέχρι τη Δρακόλιμνη και θα επιστρέψει.
Το ξύπνημα πρωινό και για τις δύο ομάδες με την πρώτη να προπορεύεται της δεύτερης. Καθώς περπατάμε οι πρώτες ακτίνες του ήλιου χτυπάνε πάνω στις κορυφές του Σμόλικα και μας καλωσορίζουν με τον πιο όμορφο τρόπο. Η πορεία μας γρήγορα γίνεται ανηφορική και το χιόνι κάνει την εμφάνισή του ανάμεσα στα έλατα. Καθώς ανεβαίνουμε και αυξάνεται το υψόμετρο η χλωρίδα γύρω μας αλλάζει. Πλέον κάνουν την εμφάνισή τους τα ρόμπολα τα οποία και αυτά σιγά σιγά αραιώνουν. Το χιόνι έχει πολύ καλή ποιότητα και κινούμαστε με καλό ρυθμό. Μετά από περίπου 3,5 ώρες φτάνουμε στην παγωμένη Δρακόλιμνη, η οποία μας χαρίζει μια φανταστική θέα προς την Τύμφη, και μετά από σύντομη στάση ξεκινάμε την τελική ανάβαση για την κορυφή.
Η ανάβαση κοπιαστική μιας και πρέπει να καλύψουμε υψομετρική διαφορά περίπου 600 μέτρων. Πιολέ και κραμπόν είναι απαραίτητα για την ασφαλή μας κίνηση στο σκληρό χιόνι. Στην κορυφή μας περιμένει μια υπέροχη πανοραμική θέα των μεγάλων οροσειρών της περιοχής και μια στάση για ξεκούραση. Από εκεί κατευθυνόμαστε προς το διάσελο που οδηγεί στον Βαθύλακκο. Το χιόνι έχει σχηματίσει ¨φρύδια¨ σε πολλά σημεία οπότε αφού βρήκαμε το πιο ασφαλές κατεβαίουμε στη "χούνη" που σχηματίζεται.
Κατά την κατάβαση θαυμάζουμε τους παγοκαταρράκτες που είναι σχηματισμένοι στη Μόσια. Καθώς κατεβαίνουμε το δάσος κλείνει ολοένα γύρω μας, το χιόνι λιγοστεύει ενώ το κελάρυσμα του ρέματος συντροφεύει τα βήματά μας. Οι πρώτες ανθισμένες πρίμουλες φέρνουν την άνοιξη στους πρόποδες του Σμόλικα φυτρώνοντας εδώ και εκεί όπου βρουν λίγο ήλιο και ζεστασιά.
Μετά από 11 ώρες πορείας γεμάτες εικόνες και εμπειρίες καταλήγουμε και πάλι στο Κεράσοβο όπου αφού ξεκουραστούμε για λίγο παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη εξόρμηση!
Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε τα χνάρια της πρώτης με αργότερο ρυθμό απολαμβάνοντας το τοπίο και την παρέα. Έφτασε στην παγωμένη Δρακόλιμνη, που όπως θα διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες δεν διακρίνεται καθαρά. Παραμείνε πάνω από μία ώρα παρατηρώντας το τοπίο και τους συνορειβάτες που ανέβαιναν στην κορυφή. Κατόπιν πήρε το μονοπάτι της επιστροφής καθυστερώντας όσο γινόταν για να απολαύσει το τοπίο ολόγυρα.