Κυριακή πρωί και η διαδρομή ξεκινάει από το χωριό Μεσούντα Αρτας και συγκεκριμένα από την πλατεία του Αγίου Νικολάου. Έχοντας προμηθευτεί αρκετή ποσότητα νερού καθώς η μέρα προμηνύεται ιδιαίτερα ζεστή ακολουθούμε τον ασφάλτινο κατηφορικό δρόμο που οδηγεί από το χωριό ως την κοίτη του ποταμού Αχελώου. Απέναντι μας το χωριό Μυριόφυλλο Τρικάλων με τον ποταμό να αποτελεί το σύνορο μεταξύ των δυο νομών Αρτης-Τρικαλων. Συνεχίζουμε πορεία παράλληλη με το ποτάμι φεύγοντας από τον δρόμο και μπαίνοντας πλέον στο μονοπάτι. Αξίζει εδώ να μνημονευτεί ότι καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας το μονοπάτι είναι πολύ καλά σηματοδοτημένο ,ασφαλισμένο με συρματόσχοινο στα επικίνδυνα σημεία αλλά και καθαρισμένο όπου το δάσος γίνεται πιο πυκνό. Μια δουλειά που έγινε προ εξαετίας από το ορειβατικό τμήμα ΕΥΔΑΠ και που επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρόνο συντηρώντας τα μονοπάτια του βουνού, χαρτογραφώντας παράλληλα την δουλειά τους.

Πρώτος στόχος μας να μπούμε στη περιοχή του Φάγγου, και να επισκεφτούμε το σημείο όπου τον Ιούνιο του 1945 σκοτώθηκε ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης. Είναι όμορφη διαδρομή με θέα στο ποτάμι κινούμενη μέσα στο δάσος οξιάς με χαρακτηριστικά σημεία όπου χρειάζεται σχεδόν να σκαρφαλώσεις με τα χέρια. Σε μιάμιση σχεδόν ώρα από την εκκίνηση βρισκόμαστε στο σημείο όπου υπάρχει μνημείο με μια αναμνηστική πλάκα και προσωπογραφία του καπετάνιου και κάνουμε την πρώτη μας στάση. Εδώ οι δρόμοι χωρίζουν για τη μισή ομάδα καθώς όσοι ακόμα καλοκαιρινή διάθεση θα ακολουθήσουν τον δρόμο της επιστροφής έως τις παράλιες του Αχελώου για μια δροσιστική βουτιά. Η υπόλοιπη ομάδα ακολουθεί πλέον τον ανηφορικό δρόμο του φαραγγιού του Φάγγου με σύμμαχο το πυκνό δάσος που μας προστατεύει από τον καυτό ήλιο. Απαιτητική ανηφόρα, με στάσεις όμως για να πάρουμε ανάσες και να μαζέψουμε λίγη ρίγανη που μας συντροφεύει σχεδόν σε όλη την πλευρά του βουνού.

Ενώ έχουμε βγει από το δάσος με τον ήλιο πλέον συντροφιά και σε υψόμετρο 1317 μ. το μονοπάτι διασταυρώνεται με χωμάτινο δρόμο, μια εναλλακτική διαδρομή που οδηγεί ως το χωριό Μεσούντα. Εδώ η ομάδα θα χωριστεί πάλι καθώς για μερικούς είναι επιτακτική η θέα της κορυφογραμμής. Μετά από τρεισήμισι ώρες ανάβαση και μια υψομετρική διαφορά 1100 μ. περίπου από το μνημείο φτάνουμε στην κορυφογραμμή του Κοκκινόλακκου όπου μας ανταμείβει με το δροσερό αεράκι και την υπέροχη θεά σε σχήμα πετάλου που δημιουργεί αυτός ο ορεινός όγκος. Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε δεξιά προς Κόκκινα Στεφάνια ενώ αφήνουμε αριστερά μας την κορυφή Τσούμα 1777 μ. την οποία αποφασίζουμε να παρακάμψουμε καθώς τα αποθέματα νερού αρχίζουν να μειώνονται. Σε μισή ώρα περίπου φτάνουμε στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής μας 1730μ. όπου καθόμαστε λίγο να απολαύσουμε την θέα με κορυφές όπως το Χατζή αλλά και στο βάθος τα Τζουμέρκα και ο Κριάκουρας. Η κατηφορική πλέον επιστροφή ξεκινάει από την πιο άγρια, απότομη και πετρώδη πλευρά του  σε μονοπάτι όμως που οδηγεί ως την μονή της Αγίας Παρασκευής. Στα μέσα περίπου της διαδρομής παρεκκλίνουμε από το μονοπάτι για να βρούμε ένα χωμάτινο δρόμο που είχαμε εντοπίσει από την κορυφή και που οδηγεί στον οικισμό Δροσιά και συνέχεια ως το τέλος της διαδρομής.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τη διαδρομή εδώ.