Στο ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου, βρέθηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Άρτας το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος (3, 4 και 5 Ιουνίου 2017) δίνοντας την ευκαιρία στα μέλη και τους φίλους της ορειβασίας να κάνουν μια ξεχωριστή και λίγο πιο μακρινή εξόρμηση. Πρωταρχικός στόχος η κορυφή του Ταΰγετου, ο Προφήτης Ηλίας στα 2407 μ. καθώς επίσης και άλλες μικρότερες διαδρομές, όπως ο Άγιος Δημήτριος και η Αναβρυτή. Η ομάδα ξεκίνησε το ταξίδι της το μεσημέρι του Σαββάτου στις 15:00 και μετά από 6 ώρες και 440 χλμ. έφτασε στο καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Σπάρτης σε υψόμετρο 1.550 μ. στη θέση Βαρβάρα.
Κυριακή πολύ νωρίς στις 06:00, η ομάδα αναχώρησε για την κορυφή του Προφήτη Ηλία, όπου βρίσκεται το ομώνυμο εκκλησάκι. Καθώς η ομάδα ανέβαινε, ξεδιπλωνόταν η υπέροχη θέα και μετά από τρεις ώρες φτάσαμε στο στόχο μας. Με σύμμαχο τον καιρό, καταφέραμε να δούμε κι άλλα βουνά της Πελοποννήσου, όπως τον Χελμό, τον Ερύμανθο, τον Πάρνωνα, κ.ά. Η θέα στο μεσσηνιακό κόλπο και τα Κύθηρα ήταν μαγευτική. Στην κορυφή χτισμένο το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και γύρω γύρω κατασκευές μικρότερων δωματίων καθώς και το πηγάδι, το οποίο μας παραπέμπει στην ιστορία του Ταΰγετου πριν από 2.500 χρόνια. Ο προφήτης Ηλίας είναι μια κορυφή με σχήμα πυραμίδας και με την ανατολή του ηλίου εμφανίζεται μια σκιά πυραμίδας σε όλο το μεσσηνιακό κόλπο. Ο χώρος αυτός ήταν ιερός στα αρχαία χρόνια και στην κορυφή της γιγαντιαίας πυραμίδας έχει κτιστεί το παρεκκλήσι του “Άη Λιά” στα τέλη του 19ου αι. (οι χριστιανοί επέλεγαν πάντα ιερούς χώρους των “ειδωλολατρών”, για να ανοικοδομήσουν τους ναούς τους, και τα εξωκλήσια του Άη Λιά πάνω σε πλείστες βουνοκορφές της Ελλάδος δείχνουν, ότι σε αυτούς τους «υψηλούς τόπους» υπήρχαν αρχαιοελληνικοί βωμοί).
Το μεσημέρι της Κυριακής επιστρέψαμε στο καταφύγιο και καθίσαμε να ξεκουραστούμε για λίγη ώρα, ενώ μια μικρότερη ομάδα ξεκίνησε για τον Άγιο Δημήτριο, μια διαδρομή 4,5 ωρών περίπου. Τη Δευτέρα, η ομάδα ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 και μέσα από ένα εκπληκτικό δάσος από έλατα και μαυρόπευκα, κατέληξε στην πηγή Μαγγανιάρη σε υψόμετρο 980 μ.
Πανίδα του Ταΰγετου: έχουν καταγραφεί περισσότερα από 110 είδη πεταλούδων, ενώ το εν λόγω βουνό θεωρείται μία από τις δύο πιο σημαντικές περιοχές της Πελοποννήσου, όσον αφορά τις πεταλούδες και τα έντομα γενικότερα. Εδώ μπορεί να συναντήσει κανείς διάφορα ερπετά και αμφίβια, όπως διάφορα είδη σαύρας που είναι ενδημικά της Πελοποννήσου, την κρασπεδωτή χελώνα, τον αλπικό τρίτωνα, την οχιά, κ.ά. Κατά το παρελθόν υπήρχαν μεγάλα θηλαστικά που σήμερα έχουν εξαφανιστεί όπως αρκούδες, ελάφια, ζαρκάδια, αγριογούρουνα λύκοι ακόμα και ο λύγκας. Σήμερα έχουν παρατηρηθεί 19 θηλαστικά, όπως η αλεπού, ο ασβός, το κουνάβι, ο λαγός, ο σκαντζόχοιρος, κ.ά. Η Ορνιθοπανίδα είναι πλούσια με 85 περίπου είδη, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ορισμένα απειλούμενα και προστατευόμενα είδη αρπακτικών πουλιών όπως ο Χρυσαετός και ο Πετρίτης. Όσον αφορά τη χλωρίδα, είναι και αυτή εξίσου εντυπωσιακή, καθώς έχει καταρτισθεί κατάλογος με περισσότερα από 600 είδη φυτών.
Συνεχίζοντας την όμορφη εξόρμηση στην Πελοπόννησο, κάναμε μια στάση στο Μυστρά. Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου.
Με μια μικρή στάση στην Κόρινθο για κολύμπι στη θάλασσα και φαγητό, επιστρέψαμε στην Άρτα, γεμάτοι από όμορφες εικόνες και στιγμές που θα μας συντροφεύουν για μια ζωή.
