Σμόλικας (2.637μ.), από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας. Περικυκλωμένο από δάσος με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Δυστυχώς η προσέγγισή του είναι δύσκολη μιας και είναι αρκετά απομακρυσμένος από κάποιον κεντρικό οδικό άξονα. Ξεκινάμε μεσημέρι του Σαββάτου προς το χωριό Κεράσοβο ή Αγία Παρασκευή από όπου θα ξεκινήσει η ανάβασή μας. Φτάνοντας όσοι προτιμήσαμε να κοιμηθούμε στην ύπαιθρο στήνουμε τις σκηνές μας και κάνουμε μια βόλτα στο χωριό το οποίο φαίνεται να ζωντανεύει το καλοκαίρι. Πέφτουμε για ύπνο νωρίς μιας και η εκκίνηση είναι για τις 5:30 την επόμενη ημέρα.

Την επόμενη μέρα όλη η ομάδα ξεκινάει να περπατάει στο καλογραμμένο μονοπάτι που θα μας οδηγήσει αρχικά στη Δρακόλιμνη και μετά στην κορυφή. Αρχικά κινούμαστε σε πλακόστρωτο μονοπάτι ανάμεσα από τα παλιά χωράφια του χωριού και μετά μέσα σε δάσος από πεύκα ενώ περνάμε και μέσα από λιβάδια τα οποία διασχίζουν μικρά ρυάκια. Η άνοιξη έχει μόλις αρχίσει να φτάνει εδώ και όλα είναι καταπράσινα και ανθισμένα. Τα μάτια μας γεμίζουν ωραίες εικόνες καθώς αρχίζουμε τον ανήφορο μέσα σε στο δάσος. Φτάνουμε στην πρώτη βρύση όπου κάνουμε μια στάση για να γεμίσουμε τα παγούρια μας με νερό και να τσιμπήσουμε κάτι. Καθώς ανεβαίνουμε η χλωρίδα γύρω μας αλλάζει τα πεύκα δίνουν τη θέση τους σε οξιές και έλατα ώσπου τελικά η σκιά του δάσους θα μας εγκαταλείψει και ο ήλιος θα μας κάνει να προσμένουμε τη Δρακόλιμνη και τη δροσιά της. Το τοπίο είναι πλέον αλπικό και φτάνουμε σε μια στάνη με βρύση όπου κάνουμε άλλη μια στάση και πολλοί δεν χάνουν την ευκαιρία να μαζέψουν νάνες (χόρτα που μοιάζουν με βλήτα αλλά φύονται σε μεγάλο υψόμετρο συνήθως κοντά σε στάνες μόλις λιώσει το χιόνι). Μετά από 4 περίπου ώρες πορείας αντικρίζουμε τη Δρακόλιμνη(2.200μ) και κάποιοι ήδη ετοιμάζονται να βουτήξουν και να κολυμπήσουν πλάι στους τρίτωνες. Εκεί κάνουμε μια καλή στάση θαυμάζοντας τη θέα της κορυφής και τη λίμνη.

Μετά από την στάση κάποιοι αποφασίζουν να απολαύσουν τη λίμνη, οι περισσότεροι ακολουθούν το δρόμο για την κορυφή του Σμόλικα ενώ μια μικρή ομάδα κινείται προς την κορυφή Κλέφτης (1.846μ). Η ομάδα του Σμόλικα είναι αρκετά τυχερή μιας και ένα σύννεφο τους προφυλάσσει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής από τις καυτές ακτίνες του ήλιου. Μετά από 1:30 ώρας πορείας στο ανηφορικό μονοπάτι η ομάδα κατακτά την κορυφή όπου βγαίνουν και οι απαραίτητες φωτογραφίες. Η θέα είναι καλή μιας και η ατμόσφαιρα είναι αρκετά καθαρή.

Ο Κλέφτης είναι μια χαμηλότερη κορυφή και σπάνια κάποιος ορειβάτης την επισκέπτεται μιας και ο Σμόλικας την επισκιάζει. Οι δυο διαδρομές διαφέρουν μεταξύ τους. Για να φτάσει κανείς στην κορυφή του Σμόλικα πρέπει να κινηθεί σε ανηφορικό πετρώδες έδαφος με διάσπαρτα λίγα πουρνάρια. Αντιθέτως για να προσεγγίσει κανείς τον κλέφτη περπατάει σε μια ομαλή κορυφογραμμή και θαυμάζει καταπράσινα λιβαδάκια διάσπαρτα με λουλούδια και στη συνέχεια ψηλά δέντρα. Μόνο το τελευταίο κομμάτι είναι αρκετά πετρώδες και μετά από 1:30 ώρας πορεία φτάνει κανείς στην κορυφή από όπου μπορεί να θαυμάσει τις ορθοπλαγιές της Γκαμήλας, τη Νεμέρτσικα, ο Γράμμος και φυσικά η Δρακόλιμνη. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να αναφέρω πως κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ο Κλέφτης κατείχε σημαντική θέση μιας και δέσποζε πάνω από τα χωριά του Σμόλικα. Έγιναν μεγάλες μάχες τα κατάλοιπα των οποίων διακρίνονται ακόμα και σήμερα. Κάποιες στοιβαγμένες πέτρες μαρτυρούν πως εκεί υπήρχαν πολυβολεία και αμπριά. Μερικά καμένα δέντρα στέκουν ακόμα δείχνουν τα σημεία όπου έπεσαν οι βόμβες.

Σιγά σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής και όλη η ομάδα συναντήθηκε στη Δρακόλιμνη από όπου αρχίσαμε την κατάβαση μας. Μια ελαφριά βροχή μας έπιασε προς το τέλος της διαδρομής αλλά μιας και ήμασταν στο δάσος δεν μας ενόχλησε και αντιθέτως ήταν αναζωογονητική μετά από τόσες ώρες στον ήλιο. Γεμάτοι όμορφες εικόνες και πολλές εμπειρίες αφήσαμε τα αγαπημένα μας βουνά με προορισμό την πόλη και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη εκδρομη.