Ξεκινάμε πρωί της Κυριακής από την Άρτα με κατεύθυνση ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά δίπλα στα σύνορα με την Αλβανία, το Ασημοχώρι. Ο καιρός είναι καλός και καθώς περνάμε από την Κόνιτσα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τη Γκαμήλα. Αρχίζουμε το περπάτημά μας πάνω σε ανηφορικό χωματόδρομο ο οποίος μας οδηγεί μέσα από ένα δάσος γεμάτο με λουλούδια και ολόφρεσκα φύλλα στην κορυφογραμμή. Στην ανάβασή μας μας συντροφεύει η άνοιξη με τις μυρωδιές της.

Αρχές Ιουνίου ο καιρός πολύ καλός και εμείς ξεκινάμε για τον Γράμμο. Σκοπός μας να επισκεφτούμε την αλπική λίμνη Γκιστόβα και να ανεβούμε στην κορυφή.  Δυστυχώς όμως ο καιρός είχε άλλα σχέδια για εμάς. Η ομίχλη περιόριζε την ορατότητά μας και έτσι αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε. Αποφασιζουμε να εκμεταλευτούμε τη μέρα και να δούμε το νοσοκομείο των ανταρτών το οποίο βρίσκεται στην περιοχή.

Σάββατο μεσημέρι, και τα μέλη του συλλόγου ξεκινούν με προορισμό το Πληκάτι. Μετά από περίπου τρεις ώρες έχουμε ήδη φτάσει στο χωριό· αφού στήσαμε τις σκηνές, μαζευτήκαμε σε ένα μαγαζί του χωριού, στο οποίο καθήσαμε ανταλλάσσοντας απόψεις και περνώντας ευχάριστα τον χρόνο μας. Κάπως έτσι, λίγες ώρες μετά, ολοκληρώθηκε η πρώτη από τις δύο ημέρες της εκδρομής μας.

Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει να παίρνουμε το λεωφορείο με κατεύθυνση προς το Ασημοχώρι, ένα χωριό στα σύνορα με την Αλβανία μετά την Κόνιτσα. Η πρόγνωση για τον καιρό είναι συννεφιά αλλά λίγο μετά την Φιλιππιάδα αρχίζει να βρέχει, και όλοι σκεφτόμαστε πως θα εξελιχθεί. Η βροχή συνεχίζεται μέχρι περίπου την Κόνιτσα και για καλή μας τύχη εκεί σταματά.

Ξημερώματα Κυριακής ξεκινάει η ομάδα μας από την Άρτα με προορισμό το Πεντάλοφο. Μπαίνουμε στο λεωφορείο και σχεδόν 4 ώρες αργότερα φτάνουμε στην αφετηρία μας, ένα πλάτωμα με κιόσκι λίγο πρίν τον Πεντάλοφο. Οι διαδρομές δυο: η πιο εύκολη θα ανέβει στον προφήτη Ηλία από τις σκάλες και θα κατέβει ακολουθώντας το μονοπάτι που περνάει κάτω από τα απόκρημνα βράχια μέσα σε πανέμορφο δάσος οξιάς και η δεύτερη θα κάνει τη διάσχιση του ορεινού όγκου κάτι που πρώτη φορά επιχειρεί ο σύλλογός μας.

Το φθινόπωρο είναι η ιδανική εποχή για να επισκεφτείς δάση με οξιές. Είναι η περίοδος που τα δέντρα αλλάζουν τα χρώματα των φύλλων τους από πράσινα σε χρυσαφί, κίτρινα και κόκκινα με αποτέλεσμα να υπάρχει μια πανδαισία χρωμάτων για τα μάτια μας. 

Προσωπικά ήταν η πρώτη μου φορά που πήγαινα στο Βόιο και μπορώ να πω, χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, πως έμεινα έκπληκτος. Κατά την γνώμη μου είναι ένα από τα πιο όμορφα βουνά (το 80% αποτελείται από δάσος οξιάς και ρόμπολου), είναι μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή χωρίς απότομες ανηφόρες και με ομαλό έδαφος και  τέλος προσφέρεται για διάσχιση.

Η άνοιξη είναι μια από τις πιο όμορφες εποχές για να απολαύσει κανείς την ορειβασία και πόσο μάλιστα στο Γράμμο που εκτός από την πανοραμική θέα στα επιβλητικά ορεινά συγκροτήματα ενθουσιάζει τον πεζοπόρο με τις εναλλαγές εικόνας και φυσικού τοπίου. 

Η διαδρομή μας ξεκινάει από το Πληκάτι και κινούμαστε σε αρκετά ανηφορικό μονοπάτι το οποίο θα μας οδηγήσει στην κορυφογραμμή. Γύρω μας δεσπόζουν κωνοφόρα και οξιές ενώ μικρά αγριολούλουδα στολίζουν με τα χρώματά τους το νεόφυτο πράσινο χορτάρι. Νερά κυλάνε δίπλα μας σχηματίζοντας καταρράκτες και κάνουν την ανηφόρα λίγο πιο ευχάριστη.

Το ταξίδι μας στις Δρακόλιμνες της Ελλάδας κινείται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Έχοντας ήδη μιλήσει για τις Δρακόλιμνες στο Σμόλικα και στην Γκαμήλα συνεχίζουμε για τις υπόλοιπες μικρότερες αλπικές λίμνες.

Οι δρακόλιμνες του Γράμμου
Κάτω από την κορυφή του Γράμμου θα βρούμε την Γκιστόβα την ψηλότερη λίμνη στην Ελλάδα στα 2.350μ.. Φυσικά και αυτή έχει τους μύθους της που δεν είναι άλλος από το βάθος της που την θέλει σε άμεση επικοινωνία με τον κάμπο της Θεσσαλίας!!! Μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου όλες οι θεωρίες είναι δεκτές. Η δημιουργία της λίμνης αποδίδεται σε ένα καλόκαρδο δράκο με τρομερή όψη. Ο δράκος αυτός κατοικούσε σε ένα χωριό του οποίου οι κάτοικοι αποφάσισαν να τον διώξουν. Έτσι λοιπόν τον οδήγησαν μακριά από το χωριό, ψηλά στις κορυφές του Γράμμου. Ο δράκος πικραμένος από τους ανθρώπους, παρακάλεσε να ξεκουραστεί για λίγο και εκεί, πάνω από το αγαπημένο του χωριό, έβγαλε ένα δάκρυ που αποτέλεσε την πρώτη μικρή Δρακολιμνη. Οι άνθρωποι, δίχως να συγκινηθούν, συνέχισαν να τον διώχνουν σε σημείο που ο δράκος δεν θα μπορούσε πλέον να αντικρίζει το χωριό. Από τη στεναχώρια του, έβγαλε αυτή τη φορά ένα μεγαλύτερο δάκρυ που σχημάτισε την κύρια Δρακόλιμνη πολύ πάνω και μακριά από το χωριό!

Μεσημέρι Σαββάτου και ξεκινάμε από την Άρτα με κατεύθυνση τις Λίμνες Μουτσάλια στο Γράμμο. Η διαδρομή αρκετά μεγάλη και κουραστική. Η ώρα περνάει και καθώς φτάνουμε στον προορισμό μας έχουμε την τύχη να δούμε τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου να παίζουν μέσα στα κιτρινοπορτοκαλί φύλλα. Φτάνοντας αρχίζουμε να στήνουμε τις σκηνές μας και να μαζεύουμε ξύλα για τη φωτιά που θα ψήσουμε... Ο ψήστης πιάνει δουλειά και σε λίγο τα πρώτα λουκάνικα και σουβλάκια είναι έτοιμα. Η βραδιά συνεχίζεται με κουβέντα και καλό φαγητό ενώ στο τέλος μας περιμένουν και πεντανόστιμα κάστανα. Η ώρα περνάει το κρύο δυναμώνει και χωνόμαστε γρήγορα στις σκηνές μας.