Mία ερώτηση που σίγουρα είναι δύσκολο να απαντηθεί. Τι είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει να θεωρούμε έναν ορειβάτη καλό; Η κατάκτηση μιας ψηλής κορυφής όπως το Έβερεστ; Σίγουρα όχι. Ορειβάτης είναι κάποιος που με κλασσικό αλπικό στυλ, με τη χρήση των δικών του και της ομάδας του μέσων καταφέρνει να κατακτήσει μία δύσκολη και ψηλή κορυφή. Είναι αυτός που χαράσσει τη δική του διαδρομή ξεπερνώντας φυσικά και μη εμπόδια για να φτάσει κάπου που δεν έχουν φτάσει άλλοι πριν από αυτόν. Είναι αυτός ή αυτή που παρά τα εμπόδια οικονομικά, πολιτικά ή φυλετικά καταφέρνει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε πως το είναι κανείς ορειβάτης και να μπορεί να κατακτήσει τις οροσειρές του κόσμου απαιτεί ψυχική και σωματική δύναμη, ταλέντο, θάρρος, νοημοσύνη και καθαρό μυαλό.

Στην παρακάτω "λίστα" παρουσιάζονται άνθρωποι που ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, τα όρια που έθετε η εποχή τους αλλά και τις προσωπικές τους δυσκολίες. Είναι τόσο μεγάλοι και ο καθένας έχει γράψει τόσο μεγάλη ιστορία που σίγουρα το να μπούνε σε κάποια σειρά θα ήταν αστοχία. Ας τους δούμε λοιπόν με αλφαβητική σειρά.

Hillary, Sir Edmund Percival (20/07/1919 - 11/01/2008) - Έντμουντ Χίλαρυ

Γεννημένος στη Νέα Ζηλανδία άρχισε να ενδιαφέρεται για την ορειβασία/ αναρρίχηση σαν έφηβος. Ως παιδί ήταν μικροκαμωμένος και απομονωμένος ενώ προτιμούσε να περνάει το χρόνο του διαβάζοντας. Ως έφηβος είχε φτάσει το ύψος του 1,95 κάτι το οποίο αύξησε την αυτοπεποίθησή του. Σπούδασε μαθηματικά και φυσικές επιστήμες. Το 1953 λαμβάνει μέρος στην βρετανική αποστολή στο Έβερεστ. Εκεί με τον σχοινοσύντροφό του Tenzing Norgay στις 29 Μαΐου 1953 πατάνε στην κορυφή. Δεν μένουν παρά μόνο 15 λεπτά και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Ο Hillary συνέχισε να σκαρφαλώνει σε κορυφές των Ιμαλαΐων, κατάφερε να φτάσει στο Νότιο Πόλο το 1958 και να προσγειωθεί μαζί με τον Neil Armstrong το 1985 στο Βόρειο Πόλο. Εκτός αυτών είχε έντονη φιλανθρωπική δράση και ίδρυσε το Himalayan Trust το οποίο βοηθούσε τους Σέρπα χτίζοντας σχολεία και νοσοκομεία σε απομακρυσμένες περιοχές. Πέθανε το 2008 σε ηλικία 89 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια.

Λόγια του που έμειναν στην ιστορία:

• Δεν είναι το βουνό που κατακτούμε αλλά ο εαυτός μας.
• Οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να είναι ξεχωριστοί. Αποφασίζουν να επιτύχουν ξεχωριστά πράγματα.
• Η ζωή είναι κάπως σαν την ορειβασία - ποτέ μην κοιτάς κάτω.
• Αν όλα ήταν εύκολα η ζωή θα ήταν εξαιρετικά βαρετή.
• Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα αλλά ο Tenzing σίγουρα ήταν. 
• Σίγουρα δεν μου αρέσει η εμπορευματοποίηση του Έβερεστ. Με 65.000 δολάρια μπορείς να μεταφερθείς στην κορυφή από μερικούς καλούς οδηγούς.

Kukuczka, Jerzy (24/03/48 - 24/10/89) (Γιέρζι Κουκούτσκα)

Θεωρείται μαζί με τον Μέσνερ ως ένας από τους καλύτερους ορειβάτες. Γεννημένος στην Πολωνία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ορειβασία στους προσκόπους σε ηλικία 17 χρονών. Γρήγορα ξεχώρισε και έγινε οδηγός βουνού στην οροσειρά Τάτρα. Λόγω των πολιτικοοινομικών καταστάσεων της εποχής η δράση του περιορίζεται στην Πολωνία όπου πρωτοστατεί σε άνοιγμα διαδρομών και πρώτες χειμερινές αναβάσεις. Συνεχίζει κάνοντας ορειβατικές εξορμήσεις με συλλόγους στους Δολομίτες όπου ανοίγει καινούργια διαδρομή. Την επόμενη χρονιά κατακτά το όρος McKinley (Denali) όμως φαίνεται να μην έχει καλή προσαρμογή στο υψόμετρο και υποφέρει από κρυοπαγήματα. Σκαρφαλώνει στον Καύκασο και τον Ινδοκαύκασο. Παρά τα προβλήματα προσαρμογής στο υψόμετρο που είχε επιλέγεται για τις πολωνικές αποστολές σε Ιμαλάια και Καρακορούμ. Εκεί αποδεικνύεται ότι αργεί να προσαρμοστεί στο υψόμετρο όταν όμως το κάνει έχει μεγάλη φυσική δύναμη και πνευματική διαύγεια. Ξεκινάει τις πρώτες αναβάσεις του σε οχτάρες και πολλές από αυτές γίνονται χωρίς επιπλέον οξυγόνο ή είναι πρώτες χειμερινές ή από καινούργιες διαδρομές. Το '85 μάλιστα κατακτάει, χειμώνα, το Dhaulagiri και το Cho Oyo μέσα σε ένα μήνα. Το 1987 έχει ανέβει μέσα σε 8 χρόνια ως δεύτερος τις 14 οχτάρες κορυφές (ο Μέσνερ το έκανε σε 16). Φημολογείται πως υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ του Jerzy (ή Jurek για τους φίλους) και του Messner κάτι το οποίο αρνείται ο Messner αλλά και η οικογένεια του Kukuczka. Για να βρίσκει χρήματα για τις αποστολές στο εξωτερικό αυτός όπως και πολλοί πολωνοί ορειβάτες βάφουν καμινάδες σε εργοστάσια χρησιμοποιώντας αναρριχητικές μεθόδους. Επιπλέον εμπορεύονται κατασκευασμένους στην Πολωνία πουπουλένιους υπνόσακους, μπουφάν ή άλλα είδη τα οποία πουλάνε στους Δυτικούς, παράνομα. Ήταν γνωστός γλεντζές και μάλιστα είχε κοιλίτσα ενώ η διατροφή που ακολουθούσε ήταν απαγορευτική για τους περισσότερους. Ήταν επίμονος και προσπαθούσε ξανά και ξανά αν δεν τα κατάφερνε με την πρώτη. Έλεγε: "Μιας και πληρώσαμε (σσ. την άδεια για την κορυφή) πρέπει να ανεβούμε" Το 1989 επιχειρεί, μαζί με τον Pawłowski, την πρώτη ανάβαση, πάντα σε αλπικό στυλ, της παρθένας νότιας πλευράς του Λότσε. Εκεί στα 8.300 πέφτει και το μεταχειρισμένο σκοινί που αγόρασε στην Κατμαντού, για λόγους οικονομίας, δεν αντέχει και σπάει. Η πτώση για αυτόν ήταν μοιραία. Ο Pawłowski χάρη στην εμπειρία του και μόνο καταφέρνει να κατέβει μόνος του στη βάση.

Λόγια του που μείνανε:

• Θέε μου φύλαξε μας από έναν θάνατο στον κάμπο.
• Η αναρρίχηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, όμως η ευχαρίστηση είναι απίστευτη.
• Όταν είμαι στην κορυφή, η κατάκτηση της κορυφής σταματάει να υπάρχει. Το πιο σημαντικό είναι να κατέβω όσο πιο γρήγορα γίνεται και να φτάσω στη σκηνή.
• Ποτέ δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με μία επιστροφή χωρίς να έχω καταφέρει κάτι. Πάντα ξαναπροσπαθούσα. Πολλές φορές ενάντια σε κάθε λογική αλλά σύμφωνα με κάποια εσωτερική μου πεποίθηση.

Kurtyka, Wojciech (27/07/1947)  Βόιτσιεχ Κουρτίκα

Ο Πολωνός Kurtyka είναι ένας από τους δυνατότερους ορειβάτες και ανήκει και αυτός στη χρυσή γενιά των Πολωνών Ιμαλαϊστών. Η επαφή του με την ορειβασία ξεκινάει σε ηλικία περίπου 20 ετών στα Τάτρα όπου πολύ γρήγορα ολοκληρώνει δύσκολες διαδρομές. Συμμετέχει σε αποστολές στα Ιμαλάια αλλά γρήγορα καταλαβαίνει πως οι πολυάριθμες αυτές αποστολές δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του τόσο και προτιμάει να κινείται σε μικρές παρέες. Αυτό που τον μαγεύει δεν είναι οι κορυφές αλλά οι ορθοπλαγιές. Κινείται πάντα σε αλπικό στυλ και θέλει πάντα να τις περάσει χωρίς μπιβάκ και χωρίς σταθερά σχοινιά. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ο μάγος των ορθοπλαγιών με αποκορύφωμα της καριέρας του την δυτική ορθοπλαγιά Shinning Wall στο Gasherbrum IV (1985). Το άστρο του όμως είχε αρχίσει να λάμπει από το 1972 όταν ολοκλήρωσε την 1.800 μέτρων βόρεια  ορθιπλαγιά του Akher Chioh κάτι πρωτάκουστο για την εποχή. Στο ενεργητικό του έχει έναν μεγάλο αριθμό από ορθοπλαγιές ενώ είναι αξιοθαύμαστο πως δεν είχε ποτέ ούτε αυτός ούτε κάποιος σχοινοσύντροφός του κάποιο ατύχημα. Ο ίδιος το αποδίδει στο γεγονός πως είναι τρομερά φοβιτσιάρης και προτιμούσε πάντα να κάνει πίσω παρά να ρισκάρει. Έχοντας ανοίξει δεκάδες καινούργιες διαδρομές πλέον έχει αποσυρθεί από τα μεγάλα υψόμετρα συνεχίζει όμως να σκαρφαλώνει και να αθλείται συστηματικά. Δηλώνει πλέον πιο γοητευμένος με τη μελέτη των φυτών που βρίσκονται στα πόδια του, παρά ψάχνοντας γραμμές για σκαρφάλωμα στον αέρα. 

Έχει πει:

• Η ομορφιά είναι η πόρτα για έναν άλλο κόσμο
• Κάτω από τα βλέφαρά μου έχω το βουνό των ονείρων μου, αυτό είναι η ανάσα μου και η ζωή μου.
• Η κλασσική ορειβασία πηγάζει από τη ρομαντική φαντασία. Η καρδιά της είναι το αίσθημα, το μονοπάτι της είναι το αίμα, ο ιδρώτας, τα δάκρυα και ο περιορισμός της ο Θεός.
• Η πιο σημαντική διάσταση της ελευθερίας είναι η ελευθερία από το εγώ - με άλλα λόγια η αίσθηση του ότι είμαι το κέντρο των πάντων.

{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=EIaY8KgmcaM{/youtube}

Loretan, Erhart (28/04/1959 -  28/04/2011) Εράρ Λορετάν

Γεννημένος στην Ελβετία στο Bulle είχε τις Άλπεις ουσιαστικά στην αυλή του σπιτιού του. Όταν ήταν 7 ετών ο πατέρας του τους εγκαταλείπει. Όπως λέει ο ίδιος από τότε αρχίζει να θαυμάζει το γείτονά τους που σε κάθε ευκαιρία φορτώνεται με τον σάκο του και ξεκινάει για ορειβασία. Ένας ξάδερφός του τυχαίνει να είναι διαχειριστής σε καταφύγιο και έτσι περνάει εκεί τις καλοκαιρινές του διακοπές. Εκεί σε ηλικία 11 ετών σκαρφαλώνει στην πρώτη του κορυφή (Dent de Broc). Ως έφηβος συνεχίζει τις αναβάσεις του στις Άλπεις ενώ μετά το σχολείο σκαρφαλώνει στις Άνδεις. Η πρώτη του οχτάρα είναι είναι Nanga Parbat, το 1995 έχει πλέον σκαρφαλώσει ως τρίτος όλες τις οχτάρες χωρίς τη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου και πολλές φορές από καινούργιες διαδρομές. Σκαρφάλωνε πάντα με όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα, χωρίς σκηνή, οξυγόνο ακόμα και χωρίς υπνόσακο. Δεν χρησιμοποιούσε σκοινιά και τρέφονταν με τυρί gruyère. Στα μεγαλύτερα επιτεύγματά του ανήκουν η κατάκτηση τριών κορυφών (Gasherbrum I and II, and Broad Peak) μέσα σε 13 μέρες, η ανάβαση στο 'Εβερεστ μεσα σε δύο μέρες και η κατάβασή του σε 5 μόλις ώρες, η ανάβαση στην Αναπούρνα από την ανατολική ράχη. Πολύ συχνά κινούνταν κατά τη διάρκεια της νύχτας κάτι που τον έκανε γνωστό και ως "night-naked climber".  Το 1998 εγκαταλείπει την ενεργή δράση και γίνεται οδηγός βουνού στις Άλπεις και το 2001 αποκτά έναν γιο. Σε μια κρίση κλάματος του μωρού ο Loreta το ταρακουνάει για να το ηρεμήσει 3-4 φορές με αποτέλεσμα το μωρό να πεθάνει την επόμενη μέρα. (Να σημειωθεί πως αυτό έγινε σε μια περίοδο που το σύνδρομο ανατάραξης μωρού δεν ήταν ευρέως γνωστό.) Το 2003 καταδικάζεται για φόνο εξ' αμελίας και ο ίδιος ζητά να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία του σε μια προσπάθεια για να ενημερωθεί το κοινό για το σύνδρομο. Στις 28 Απριλίου 2011, τη ημέρα των γενεθλίων του, σκαρφαλώνει στο Grünhorn μαζί με τη Minder. Αυτή γλιστράει παρασέρνοντάς τον για περίπου 200 μέτρα, δυστυχώς δεν κατάφερε να επιζήσει της πτώσης.  

Έχει πει:

• Σας διαβεβαιώνω πως είναι δυσκολότερο να τα βάλεις με την ανθρώπινη βλακεία παρά με τα βουνά. Στα βουνά τουλάχιστον έχει από που να πιαστείς.
• Σε όλη μου τη ζωή, δεν έχω νιώσει πιο ευτυχισμένος στη γη από τη στιγμή που φτάνω πιο κοντά στον ουρανό.

Lowe, Steward Alexander (Alex) (24/12/1958 - 5/10/1999)  Άλεξ Λόου

Αμερικανός αναρριχητής ο οποίος θεωρούνταν από τους πιο ολοκληρωμένους και υποσχόμενους ορειβάτες της γενιάς του. Εκτός από πολύ καλός στην αναρρίχηση σε στεγνό πεδίο και σε πάγο ήταν και εξαιρετικός σκιερ. Έχει εμπνεύσει πολλούς με τον άκρατο ενθουσιασμό του, τις μνημειώδεις προπονήσεις του, τα επιτεύγματά του αλλά και το αδάμαστο πνεύμα του. Οι συνορειβάτες του τον χαρακτήριζαν ως σαφώς καλύτερο και δυνατότερο από όλους και είχε το παρατσούκλι "πόδια με πνευμόνια".  Έχει ανοίξει καινούργιες διαδρομές ενώ πολλές φορές σκαρφάλωνε solo ή free. Όνειρό του ήταν να κάνει σκι από μια κορυφή 8.000 μέτρων και επέλεξε ως αισθητικά πιο όμορφη την Shishapangma. Εκεί καθώς τραβέρσαρε κάτω από ένα σεράκ (φρύδι) αυτό ξεκόλλησε με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Το σώμα του βρέθηκε τον Απρίλιο του 2016 από τον Ueli Steck και τον David Göttler. Το αναρριχητικό του ύφος συνδύαζε πρωτοτυπία, θράσος και ρίσκο ενώ ενέπνευσε χιλιάδες ορειβάτες σε όλο τον κόσμο.

Λόγια του: 

• Ο καλύτερος αναρρηχιτής είναι αυτούς που περνάει καλύτερα.
• Το να εμπνέεις πάθος σε οικογένεια και φίλους είναι μια πιο σταθερότερη αξία από το να παραμείνεις ζωντανός για αυτούς.
• Όταν αφαιρείς τον κίνδυνο απομακρύνεις την πρόκληση. Όταν απομακρύνεις την πρόκληση μαραζώνεις.
• Αντί να βλέπω τον εαυτό μου ως ριψοκίνδυνο, βλέπω εμένα και τους συνορειβάτες μου ως κάποιους που ελέγχουμε τον κίνδυνο και απλά απολαμβάνουμε να είμαστε σε αυτή την κατάσταση και να διατηρούμε τον κίνδυνο σε λογικό επίπεδο.

Messner, Reinhold  (17/09/1944) - Ράινχολτ Μέσνερ

Γεννήθηκε στην Ιταλία στη γερμανόφωνη περιοχή του Νότιου Τυρόλου. Η αγάπη του για την ορειβασία ξεκίνησε όταν ο δάσκαλος πατέρας του σε ηλικία πέντε ετών τον οδήγησε στην κατάκτηση της πρώτης του κορυφής. Συνέχισε να σκαρφαλώνει στις Άλπεις και τους Δολομίτες ενώ στα 20 μαζί με τον αδερφό του Gunther θεωρούνταν από τους καλύτερους αναρριχητές της Ευρώπης. Το 1960 άρχισε να σκαρφαλώνει σε αλπικό στυλ (έχοντας μόνο τα απαραίτητα και με ελάχιστη εξωτερική βοήθεια) σαν ένας από τους πρώτους. Μεταξύ του 1960 - 64 πραγματοποιεί πάνω από 500 αναβάσεις σε Άλπεις και Δολομίτες ως επικεφαλής όπου γίνεται γνωστός για την ταχύτητά του. Δυστυχώς η πρώτη επιτυχημένη του ανάβαση στα Ιμαλάια στο Nanga Parbat (1970) επισκιάζεται από τον θάνατο του αδερφού του Gunther από ασθένεια υψομέτρου. Παρόλα αυτά συνεχίζει να σκαρφαλώνει στα Ιμαλάια και το 1978 μαζί με τον Habeler είναι οι πρώτοι που θα ανέβουν χωρίς βοηθητικό οξυγόνο σε οχτάρα κορυφή. Το 1980 ως πρώτος και ο μοναδικός μέχρι στιγμής κάνει σόλο ανάβαση στο Έβερεστ. Σειρά έχουν οι υπόλοιπες κορυφές των Ιμαλαΐων και του Καρακορούμ. Το 1986 είναι ο πρώτος που καταφέρνει να κατακτήσει και τις 14 κορυφές άνω των 8.000 μέτρων (Crown of the Himalaya), πολλές από τις οποίες από καινούργιες διαδρομές. Ως δεύτερος έχει καταφέρει να ολοκληρώσει και τις εφτά ψηλότερες κορυφές κάθε ηπείρους, 7 summits. Μαζί με τον Fuchs το 1989-90 διασχίζουν ως πρώτοι την Ανταρκτική με σκι. Από το 1999 έως 2004 ήταν Ευρωβουλευτής του Πράσινου κόμματος της Ιταλίας. Το 2004 ολοκλήρωσε μια σόλο διάσχιση 2.000χμ στην έρημο Γκόμπι. Το 2006 ίδρυσε το Messner Mountain Museum κοντά στο Bolzano της Ιταλίας και έκτοτε έχει ανοίξει και άλλα. Έχει γράψει πάνω από 60 βιβλία ενώ έπαιξε και την ταινία The Dark Glow of the Mountains.

Έχει πει:

• Τα ωραία πράγματα στη ζωή είναι αυτά που έχεις κάνει, όχι αυτά που έχεις.
• Τα βουνά δεν είναι ούτε δίκαια ούτε άδικα, είναι απλά επικίνδυνα.
• Χωρίς την πιθανότητα του θανάτου η περιπέτεια είναι αδύνατη.
• Το κάνω αυτό για τον εαυτό μου γιατί είμαι η πατρίδα μου και το μαντήλι μου είναι η σημαία μου.
• Θέλω να λύσω ένα αναρριχητικό πρόβλημα στο βουνό όχι σε ένα μαγαζί με αθλητικά.

Norgay, Tenzing (05/1914-9/05/1986) - Τέντσινγκ Νοργκέι

Λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπως και η ακριβής ημερομηνία γέννησής του. Το πραγματικό του όνομα είναι Namgyal Wangdi και είναι θιβετιανής καταγωγής. Είναι άγνωστο το πότε και υπό ποιες συνθήκες άλλαξε το όνομά του αλλά και το για ποιους λόγους βρέθηκε νέος να δουλεύει στην περιοχή του Khumbu κοντά στο Έβερεστ. Μετανάστες σαν τον Tenzing συνήθως δεν έχουν καλή κοινωνική θέση και έχουν λίγη ή καθόλου περιουσία. Το 1935 συμμετέχει στην πρώτη του αποστολή στο Έβερεστ ως αχθοφόρος υψομέτρου και στη συνέχεια λαμβάνει μέρος σε πολλές ορειβατικές αποστολές. Το 1952 συμμετέχει σε δύο ορειβατικές ελβετικές αποστολές στο Έβερεστ και στις 29 Μαΐου 1953 πατάει την κορυφή με τον Edmund Hillary, όπως έχει πει ο ίδιος ως δεύτερος (παρότι ο Hillary είπε πως πάτησαν ταυτόχρονα). Το 1954 γίνεται επικεφαλής των εκπαιδεύσεων του νεοσύστατου Himalayan Mountaineering Institute στο Darjeeling. Το 1975 γίνεται ο πρώτος ξεναγός που του επιτρέπετε να φέρει Αμερικανούς τουρίστες στο Μπουτάν. Το 1978 ιδρύει την Tenzing Norgay Adventures την οποία σήμερα διευθύνει ο γιος του. Πέθανε το 1986 από εγκεφαλικό σε ηλικία 71 ετών.

Έχει πει:

• Εάν είναι ντροπή να ανέβεις ως δεύτερος στο Έβερεστ, τότε θα πρέπει να ζήσω με αυτή την ντροπή.
• Αν ήξερα πως θα δημιουργούσα τόσα πολλά προβλήματα, δεν θα ανέβαινα ποτέ στο Έβερεστ.
• Να ταξιδεύεις, να έχεις εμπειρίες και να μαθαίνεις είναι η ζωή.
• 'Έπρεπε να συνεχίσω... η έλξη του Έβερεστ ήταν πιο δυνατή για μένα από οποιαδήποτε δύναμη στη ζωή.

Rutkiewicz, Wanda (4/021943 - 13/05/1992) Βάντα Ρουτκιέβιτς

Γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια στην περιοχή της σημερινής Λιθουανίας (τότε ανήκε στην Πολωνία) και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η οικογένεια αναγκάζεται να μετακομίσει στο Wrocław της Πολωνίας χάνοντας τα πάντα. Η παιδική της ηλικία ήταν δύσκολη και στιγματίστηκε από τον θάνατο του αδερφού της σε μικρή ηλικία και τη δολοφονία του πατέρα της. Από μικρή αναγκάζεται να αναλάβει το ρόλο του "άντρα" της οικογένειας. Όλα αυτά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της ο οποίος διακρίνονταν από αποφασιστικότητα και αυταρχισμό ενώ πολύ συχνά γίνονταν δυσάρεστη στους συνορειβάτες της. Η επαφή της με την αναρρίχηση ήταν τυχαία. Μια μέρα ενώ οδηγούσε τη μηχανή της έμεινε από βενζίνη. Κάνοντας ωτοστόπ σταμάτησε μια άλλη μηχανή με δύο αναρριχητές που πήγαιναν σε κάποιο πεδίο. Την πήραν μαζί τους και σε αυτή την πρώτη της επαφή κατάφερε να σκαρφαλώσει σόλο μια καμινάδα. Αρχικά σκαρφάλωνε στα Τάτρα ενώ συνέχεια είχαν οι Άλπεις, το Παμίρ, ο Ινδοκαύκασος και τα Ιμαλάια. Κάποια στιγμή παντρεύεται και όταν ο άντρας της, της πετάει όλον τον ορειβατικό εξοπλισμό τότε αυτή απλά φεύγει. Πάντα όμορφη και καλοντυμένη προκαλεί τον θαυμασμό τον υπόλοιπον ορειβατών αλλά δυστυχώς μόνο σαν γυναίκα. Πολλοί συμπατριώτες της ορειβάτες θεωρούν πως μια γυναίκα δεν έχει θέση εκεί και συχνά περιθωριοποιείται. Δεν της "συγχωρέθηκε" ποτέ πως αυτή ήταν ο πρώτος Πολωνός στο Έβερεστ (1978) και πρώτη Ευρωπαία. Το 1986 γίνεται η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στο Κ2. Υπήρξε αρχηγός σε πολλές πολωνικές αποστολές στα Ιμαλάια όμως ο χαρακτήρας της δεν την κάνει αγαπητή με αποτέλεσμα να υπάρχουν συχνά διαμάχες και τσακωμοί. Συχνά επέλεγε να οργανώνει αμιγώς γυναικείες αποστολές. Ήταν σαν να ήθελε να αποδείξει πως οι γυναίκες ήταν ισάξιες με τους άντρες. Γίνεται σκληρή και απόλυτη με αποτέλεσμα να περιθωριοποιηθεί ακόμα περισσότερο. Ανέβηκε σε 8 από τις 14 οχτάρες κορυφές. Την είδαν για τελευταία φορά ενώ προσπαθούσε να ανέβει το Kangchenjunga 300 μέτρα από την κορυφή σε άσχημη κατάσταση ενώ προσπαθούσε να προστατευτεί. Το σώμα της δεν βρέθηκε ποτέ. Η δράση της μετράει 2 δεκαετίες και μέσα σε αυτές κατάφερε να γίνει πρότυπο πολλών γυναικών και να δώσει μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη της γυναικείας ορειβασία μεγάλου υψομέτρου.

Λόγια της που έμειναν:

• Ο καθένας έχει να ανέβει το δικό του Έβερεστ. Η επιτυχία μου είναι απόδειξη πως ο καθένας μπορεί να πετύχει αυτό που έχει αποφασίσει.
• Κάθε ορειβάτης χάνει ένα δάχτυλο που και που. Αυτός είναι ο λόγος που οι Πολωνοί ορειβάτες είναι τόσο επιτυχημένοι. Οι δυτικοί δεν έχουν χάσει τόσα δάχτυλα.
• Η δημοκρατία δεν είναι η καλύτερη μέθοδος διοίκησης μια μεγάλης αποστολής στα Ιμαλάια.
• Όσο περισσότεροι είναι οι ορειβάτες στα βουνά, τόσο περισσότερο συμπεριφέρονται ως απλοί περαστικοί.

Steck, Ueli (4/10/1976 - 30/04/2017) Ούλι Στεκ

Ένας από τους πιο γνωστούς ορειβάτες - αναρριχητές των τελευταίων χρόνων. Γεννήθηκε στη Ελβετία και το ταλέντο του στην αναρρίχηση φάνηκε από νωρίς μιας και σε ηλικία 17 χρονών σκαρφάλωνε διαδρομές δυσκολίας 9. Έγινε γνωστός για τις ταχύτατες αναβάσεις του στις Άλπεις και όχι μόνο τις οποίες έκανε συνήθως μόνος του (solo). Το παρατσούκλι του ήταν "Swiss machine" - ελβετική μηχανή. Έχει σπάσει πολλά ρεκόρ ταχύτητας και αυτή η καινούργια προσέγγιση δημιούργησε πολλούς θαυμαστές και μιμητές. Δυστυχώς κάτι τέτοιο συνοδεύεται με αυξημένο ρίσκο. Έχει ανοίξει καινούργιες διαδρομές και έχει κερδίσει 2 φορές το βραβείο Piolet d'Or (2009 και 2014). Έγινε γνωστός για τα ρεκόρ ταχύτητας στις βόρειες ορθοπλαγιές των Άλπεων. Το 2015 σκαρφάλωσε και στις 82 κορυφές των Άλπεων άνω των 4.000 μέτρων σε 62 μέρες. Τον Απρίλιο του 2017 σχεδιάζει να ανέβει στο Έβερεστ από Hornbein couloir (κάτι που έχει γίνει ελάχιστες φορές, τελευταία ο 1991) και στη συνέχεια να τραβερσάρει στο Λότσε, κάτι που δεν έχει γίνει. Ως μέρος της προετοιμασίας αποφασίζει να ανέβει στο Nuptse και περίπου 300 μέτρα από την κορυφή πέφτει από άγνωστη αιτία. Το σώμα του βρέθηκε στο Western Cwm.

Είπε:

• Μου αρέσει να είμαι μόνος. Συγκεντρώνομαι σε αυτό που κάνω. Νιώθω τη φύση και αισθάνομαι το σώμα μου. Είναι τόσο απλό.
• Βλέπεις τα χέρια σου, το πιολέ σου και τα κραμπόν σου... και αυτά πρέπει μόνο να κινούνται.

Tabei, Junko (22/09/1939 - 20/10/2016)  Γιούνκο Ταμπέι

Η Ιαπωνέζα Junko έμεινε στην ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που πάτησε στο Έβερεστ, όμως για να καταφέρει να ανέβει πραγματικά έκανε τα πάντα. Η πρώτη της επαφή με την ορειβασία έγινε στα 10 σε μια σχολική εκδρομή και παρότι ήθελε να συνεχίσει τα οικονομικά μέσα της οικογένειας δεν το επέτρεψαν. Ως φοιτήτρια πλέον γίνεται μέλος του ορειβατικού συλλόγου του πανεπιστημίου της και μετά την αποφοίτησή της ιδρύει τον γυναικείο ορειβατικό σύλλογο της Ιαπωνίας. Σκαρφαλώνει στην Ιαπωνία αλλά και τις Άλπεις. Στην εποχή της ήταν πολύ δύσκολο να την αποδεχτούν οι άντρες ορειβάτες και τις φέρονταν υποτιμητικά. Το 1975 ο σύλλογος αποφασίζει να ανέβει στο Έβερεστ με μια ομάδα που αποτελούνταν κυρίως από εργαζόμενες γυναίκες. Για την οργάνωση της αποστολής δέχτηκαν ελάχιστη βοήθεια και κυρίως έβαλαν τα χρήματα μόνες τους ενώ για λόγους οικονομίας έραψαν μόνες τους γάντια και υπνόσακους. Στις 16/05/1975 η Γιούνκο γίνεται η πρώτη γυναίκα που πατάει στο Έβερεστ. Φυσικά μετά την επιστροφή της όλοι είχαν την προσοχή τους στραμμένη πάνω της. Το κατόρθωμά της αποτελεί ορόσημο για τις γυναίκες τόσο σε ένα "αντροκρατούμενο" άθλημα όσο και σε μια κοινωνία. Το 1992 γίνεται η πρώτη γυναίκα που ολοκληρώνει το 7 Summits. Ήταν πολύ συνειδητοποιημένη περιβαλλοντικά και μελέτησε τις επιπτώσεις που προκαλούν τα σκουπίδια που αφήνουν οι ορειβάτες στο Έβερεστ. Επιπλέον έκανε αναβάσεις στην Ιαπωνία και τα Ιμαλάια με σκοπό την απομάκρυνση των σκουπιδιών. Παρότι διαγνώστηκε το 2012 με καρκίνο συνέχισε να ασχολείται με την ορειβασία. Πέθανε το 2016.

Είπε:

• Η τεχνική και η ικανότητα δεν σε φέρνουν στην κορυφή, είναι η θέληση που είναι η πιο σημαντική. Αυτή η θέληση δεν αγοράζεται ούτε δίνεται από άλλους, βρίσκεται στην καρδιά.
• Ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκα για το αν θέλω να σκαρφαλώσω σε αυτό το βουνό (το Έβερεστ), ότι και να έλεγε ο κόσμος.