Κοιτώντας τις ανεμογεννήτριες να φυτρώνουν στις κορυφογραμμές είναι δύσκολο να μην τις συγκρίνει κανείς με τεράστιους σταυρούς. Αποφασίσαμε λοιπόν πως ήρθε η ώρα να σταυρώσουμε τα βουνά, να σηκώσουνε αυτά με την σειρά τους στις πλάτες τους τις “αμαρτίες” του σύγχρονου τρόπου ζωής, να εξαλείψουμε ένα ακόμα στίγμα της θεϊκής παρουσίας στην γη. Και είναι γεγονός για όλους μας που έχουμε βρεθεί σε αυτές τις κορυφογραμμές πως έχουμε νιώσει αυτό το άγγιγμα της θεϊκής δημιουργίας, χωρίς καν να το έχουμε αναζητήσει, εκεί ακριβώς που χάνεται από το βλέμμα η ανθρώπινη παρέμβαση. Γιατί λοιπόν αντιδράμε, άνθρωποι που έχουν μάθει να αγαπάμε την φύση, σε μια τεχνολογία που είναι πιο φιλική προς αυτήν; Γιατί δεν υπάρχει τίποτα φιλικό και ήπιο, όπως χαρακτηρίζεται, στο να παρεμβαίνεις στους τελευταίους πυρήνες άγριας ζωής που έχουν απομείνει στην χώρα μας, μην υπολογίζοντας προστατευμένες ζώνες, αποξηλώνοντας δασικές εκτάσεις μόνο και μόνο για να ανοίξεις τεράστιους δρόμους για να περάσουν οι έλικες, προκαλώντας μόνιμη και ανεπανόρθωτη ζημιά στα ρέματα, τσιμεντάροντας εκτάσεις όσο ένα μικρο γήπεδο μπάσκετ εκεί ακριβώς που πηγάζουν τα νερά που μας συντηρούν. Και ρωτάμε και εμείς με την σειρά μας γιατί δεν εφαρμόζεται αυτή η τεχνολογία σε περιοχές που έχει ήδη παρέμβει ο άνθρωπος, με έτοιμους δρόμους και έτοιμα δίκτυα; Είναι το ζητούμενο μόνο η μέγιστη απόδοση, το μέγιστο κέρδος χωρίς να υπολογίζουμε καθόλου το περιβάλλον, τον άνθρωπο, την προοπτική μιας ήπιας ανάπτυξης με σεβασμό στην παράδοση, σε αυτό που μας άφησαν και με αυτό που πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας; Είναι η προοπτική για αυτά μόνο μια εικονική πραγματικότητα και ένα τυποποιημένο περιβάλλον; Όχι, έχουμε υποχρέωση να το διαφυλάξουμε και για αυτό συντασσόμαστε με τον αγώνα ενάντια στις ανεμογεννήτριες στις κορυφογραμμές, ενάντια στην ισοπέδωση των βουνών μας.