Σάββατο μεσημέρι η ομάδα μας ξεκινάει προς το νομό Φωκίδας και τα Βαρδούσια. Ο δρόμος μακρύς και δύσκολος αλλά η καλή παρέα κάνει την ώρα να περνά ευχάριστα και γρήγορα. Μετά από σύντομες στάσεις για ξεκούραση αλλά και αγορά των απαραίτητων για το βραδινό ψήσιμο φτάνουμε στον Αθανάσιο Διάκο και από εκεί στη θέση Προφήτης Ηλίας. Αφού στήσουμε τις σκηνές μας σ' ένα ωραίο πλάτωμα περνάμε τη βραδιά μας συζητώντας δίπλα στη φωτιά και καταναλώνοντας πεντανόστιμα εδέσματα από τα χέρια του αρχηγού μας.
Η επόμενη μέρα ξεκινάει νωρίς το πρωί και λίγο πριν τις 7 αρχίζουμε να περπατάμε. Η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη και προμηνύεται ζεστός καιρός για την εποχή, αλλά τα κραμπόν και το πιολέ δε λείπουν από το σακίδιό μας. Η ανάβασή μας θα γίνει από τις Κοπρισιές, είναι μια διαδρομή που πρώτη φορά κάνει ο σύλλογός μας και είναι πρωτόγνωρη σε όλους. Παίρνουμε το δρόμο για τα καταφύγια και η διαδρομή φαίνεται ξεκάθαρα μπροστά μας. Ακριβώς από πάνω μας δεσπόζει το "Πλάι του Γκιώνη" μια από τις πιο επιβλητικές κορυφές ενώ στα αριστερά μας τα "Δόντια" του Κόρακα, μια αναρριχητική διαδρομη που οδηγεί στην κορυφή Κόρακας. Τα Βαρδούσια είναι από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που έχουν αλπικό χαρακτήρα. Η οροσειρά ορίζεται από τους ποταμούς Μόρνο, Εύηνο και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια χλωρίδα.
Αρχίζουμε να τραβερσάρουμε προς τα νοτιοδυτικά και φτάνουμε στο χαρακτηριστικό λούκι. Οι περισσότεροι μη θέλοντας να φορέσουμε τα κραμπόν επιλέγουμε να ανεβούμε από το ξέχιονο μέρος το οποίο είναι και πολύ όμορφο. Κάπως έτσι φτάνουμε σε μεγάλο οροπέδιο όπου κάνουμε μια καλή στάση για να πάρουμε δυνάμεις. Βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από την κορυφή αλλά για να την κατακτήσουμε πρέπει να ανεβούμε από τα δεξιά της μεγάλης αυτής λάκας και να βγούμε στο Μέγα Κάμπο όπου βρίσκουμε το μονοπάτι για τον Κόρακα. Καθώς ανεβαίνουμε για την κορυφή από κάτω μας βλέπουμε τη γνωστή διαδρομή "Ασανσέρ" που δικαιολογεί πλήρως το όνομά της.
Η ανάβασή μας στην κορυφή είναι εύκολη και γρήγορη και μετά από 3:30 ώρες πορείας κάνουμε μια καλή στάση για να θαυμάσουμε τη θέα από την κορυφή. Βλέπουμε την Οίτη και τη Γκιώνα ενώ στο βάθος αχνοφαίνεται ο Όλυμπος. Γύρω μας βλέπουμε τις άλλες κορυφές των Βαρδουσίων: την Πλάκα Πυραμίδα, τις Σούβλες και η Χωμήριανη. Προς τα δυτικά φαίνονται η Χελιδόνα, η Καλιακούδα, το Βελούχι και το Παναιτωλικό.
Για να χαρούμε και να δούμε όσο περισσότερο γίνεται από τα μακρινά Βαρδούσια αποφασίζουμε να κάνουμε την κατάβασή μας από τις Πόρτες. Κινούμαστε έτσι πάνω στο μονοπάτι που έρχεται από τα καταφύγια και φτάνουμε στα χαρακτηριστικά βράχια από όπου ξεκινάει η κατάβασή μας. Το πρώτο κομμάτι είναι είναι ξερό και καταβαίνεται εύκολα, λίγο πιο κάτω το χιόνι είναι αρκετά σκληρό και έτσι οι περισσότεροι φοράνε τα κραμπόν και με το πιολέ στα χέρια τα βήματα ανοίγονται. Καταβαίνουμε όλοι με ασφάλεια το δύσκολο αυτό κομμάτι και βρίσκουμε το μονοπάτι που οδηγεί στα καταφύγια λίγο πιο κάτω. Αφού κάνουμε μια ακόμα στάση στα καταφύγια παίρνουμε το δρόμο προς τον προφήτη Ηλία και περίπου στις 2 είμαστε και πάλι στα αυτοκίνητα.