Εκτύπωση

Οι προβλέψεις για τις καιρικές συνθήκες της προηγούμενης εβδομάδας δεν επέτρεψαν στον ΕΟΣ Άρτας να πραγματοποιήσει την εξόρμηση στον ορεινό όγκο της Τύμφης. Με γνώμονα πρώτα την ασφάλεια των συμμετεχόντων αποφασίστηκε να μεταφερθεί η εκδρομή για την Κυριακή 13 Απριλίου, μία μέρα πριν την εβδομάδα των Παθών!

 Η συνάντηση έγινε στο καθιερωμένο σημείο, έξω από το 1ο Γυμνάσιο . Η ώρα ήταν 6 το πρωί, αξημέρωτα ακόμα! Υπήρχε αρκετή όρεξη από όλους τους συμμετέχοντες και φαίνεται πως η μία επιπλέον εβδομάδα προσμονής λειτούργησε θετικά.

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε για μια ακόμη φορά για την καθιερωμένη μας κυριακάτικη περιπέτεια. Οι διαδρομές ήταν δύο με κοινό σημείο αφετηρίας το Μεγάλο Πάπιγγο. Από εκεί και μετά από μικρό χρονικό διάστημα θα χωριζόμασταν σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα θα πήγαινε στην Κούλα και η άλλη ομάδα στον Λάπατο.

Οι πύργοι του Πάπιγκου

Θα πρέπει να τονισθεί το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την επιτυχία της εκδρομής ήταν ο οδηγός του λεωφορείου μας. Με «αρκετή μαγκιά» κατάφερε να κουμαντάρει το λεωφορείο στα στενά της Αρίστης και του Πάπιγγου καθώς και σε ορισμένες γέφυρες και στροφές που έλεγες πως απλά είναι αδύνατο για τους κοινούς θνητούς να οδηγήσουν, όχι όμως για τον Βαγγέλη!

Με αυτά ξεκινήσαμε, δεκατρείς από εμάς για Κούλα και δεκατρείς για Λάπατο. Η διαδρομή για Κούλα ήταν υπέροχη. Παντού υπήρχαν δέντρα, η κλίση του εδάφους ήταν ομαλή, δεν υπήρχε μεγάλη υψομετρική και το περπάτημα ήταν ξεκούραστο. Η θέα σε όλα τα σημεία ήταν φανταστική. Μπορούσες να δεις τον ορεινό όγκο της Τύμφης να στέκει γύρω σου αγέρωχος καθώς και τον κάμπο της Κόνιτσας με τον Βοϊδομάτη να τον διασχίζει. Φτάνοντας στην κορυφή μπορούσες να καταλάβεις τον λόγο για τον οποίο ονομάστηκε Κούλα (ετυμολογικά φρούριο, παρατηρητήριο). Πρόκειται απλά για ένα φυσικό μπαλκόνι από όπου μπορείς να παρατηρήσεις όλο το εύρος του κάμπου της Κόνιτσας μέχρι το βλέμμα σου να σταματήσει στον επιβλητικό ορεινό όγκο της Νεμέρτσικας.

Η ΑστράκαΛάπατος και Αστράκα

Μετά τις απαιτούμενες ανάσες ξεκινήσαμε την κατάβαση μας. Η ιδέα ήταν να μην επιστρέψουμε από το ίδιο σημείο αλλά να φτάσουμε από ένα όμορφο μονοπάτι μέσα στο δάσος στο Μικρό Πάπιγγο και από εκεί στο Μεγάλο Πάπιγγο. Το μονοπάτι ήταν ομαλό, υπήρχαν δέντρα δεξιά και αριστερά και το μάτι σου χόρταινε από τη θέα. Σε ένα σημείο έφτανες στις αρχές από τις διάσημες κολυμπήθρες. Δυστυχώς όμως στην εξέλιξή του το μονοπάτι ήταν κακοσυντηρημένο και μετά από ένα σημείο αποκόπτονταν απότομα από βάτα. Έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω και ακολουθήσαμε το συνηθισμένο μονοπάτι που μας έβγαλε στο Μεγάλο Πάπιγγο. Συνολικά η διαδρομή κράτησε 6 ώρες χωρίς όμως να υπάρχει κανένα ίχνος κούρασης στα βλέμματα μας.

Στο Μεγάλο Πάπιγγο ακολούθησε το αναμενόμενο τσιμπούσι με συνοδεία καλού τσίπουρου μέχρι η ομάδα για Λάπατο να επιστρέψει. Αφού γύρισαν και οι υπόλοιποι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τον Βαγγέλη να δίνει για μια ακόμα φορά τα «ρέστα του» από πλευράς οδηγητικών ικανοτήτων!

Για μια ακόμη φορά «δραπετεύσαμε» από την καθημερινότητα μας σε μέρη που απλά σε «ταξιδεύουν».