Στα μονοπάτια των Μετεώρων

Παρασκευή απόγευμα είμαστε στα γραφεία του συλλόγου για να συζητήσουμε για την πολυαναμενώμενη εκδρομή στα Μετέωρα που πρώτη φορά πραγματοποιεί ο σύλλογός μας. Ο αρχηγός της εκδρομής έχει ήδη μιλήσει με την κ. Φρόσω από την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας που με μεγάλη μας χαρά δέχτηκε να μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε αυτή την εκδρομή. Για καλή μας τύχη ο καιρός έχει φτιάξει κι ενώ έχουμε ήδη συμπληρώσει ένα λεωφορείο το τηλέφωνο συνεχίζει να χτυπάει και για άλλες συμμετοχές.

Έτσι την Κυριακή στις 6 το πρωί "πριν η μέρα ακόμα να φέξει" ξεκινάμε με 2 λεωφορεία γεμάτα κόσμο και ανάμεσά μας αρκετά παιδιά. Μετά από 3 περίπου ώρες φτάνουμε στο Καστράκι και μπροστά μας ξεπροβάλουν οι επιβλητικοί βράχοι των Μετεώρων. Κατευθυνόμαστε προς την πλατεία όπου βλέπουμε με μεγάλη μας χαρά πως μας περιμένει όχι μόνο η κ. Φρόσω αλλά και πολλά ακόμη μέλη της Ο.Λ. Καλαμπάκας. Μετά από τις συστάσεις και τους χαιρετισμούς κατευθυνόμαστε προς τον βράχο του Αγίου Πνεύματος, πάνω σε καλοσημαδεμένο μονοπάτι, ανάμεσα από τα θεόρατα βράχια.

Φτάνουμε σε διασταύρωση κι ακολουθώντας μονοπάτι στα αριστερά μας που είναι σκαλισμένο στο βράχο, στο μεγαλύτερό του μέρος, ανεβαίνουμε ψηλά στο Άγιο Πνεύμα όπου βρίσκουμε και ένα παρεκκλήσι λαξεμένο μέσα στο βράχο. Συνεχίζοντας λίγο πιο πέρα ανεβαίνουμε και σε πλάτωμα με καμπαναριό και καταπλητική θέα προς το Καστράκι. Κάνουμε μεγάλη στάση για να απολαύσουμε τη θέα και αρχίζουμε την κατάβαση και την συνέχιση του κύριου μονοπατιού.

Στην απέναντι μεριά της κοιλάδας βλέπουμε τις μονές Αγ. Νικολάου του Αναπαυσά, Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Βαρλαάμ και Ρουσάνου κι αριστερά μας βρίσκονται οι Φυλακές των Μοναχών (εδώ απομονώνονταν όσοι μοναχοί θεωρούσαν πως είχαν υποπέσει σε κάποια αμαρτία). Διασχίζουμε το ρέμα της Παλιοκρανιάς και κατευθυνόμαστε προς τη μονή Βαρλαάμ πάνω σε όμορφο λιθόστρωτο μονοπάτι. Μετά από σύντομη επίσκεψη στη μονή πηγαίνουμε προς το Μεγάλο Μετέωρο από όπου μια ομάδα θα συνεχίσει την πορεία και μια άλλη θα παραμείνει για επίσκεψη στο μοναστήρι κι επιστροφή με το λεωφορείο στο χωριό.

Η πρώτη ομάδα που συνεχίζουμε τη διαδρομή βρισκόμαστε πλέον στο πίσω μέρος των Μετεώρων (Hinterer Meteoratum όπως αναφέρεται στους αναρριχητικούς οδηγούς). Εδώ δεν υπάρχουν πολλοί επισκέπτες καθώς δεν υπάρχουν και μοναστήρια και μόνο κάποιοι αναρριχητές που και που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στα βράχια. Το τοπίο έχει αλλάξει εντελώς κι ενώ πριν κινούμασταν χαμηλά μέσα σε ένα δάσος από βράχια τώρα κινούμαστε πάνω στις κορυφές τους που είναι σκεπασμένες με αρκετή χαμηλή βλάστηση. Μπροστά μας απλώνεται ένα δάσος στα χρώματα του φθινοπώρου ενώ στο αριστερό μας χέρι βρίσκονται διάσπαρτοι διάφοροι βράχοι. Περπατάμε πάνω σε έναν από αυτούς και κοιτάζοντας προς τα κάτω αντικρίζουμε το χάος. Συνεχίζουμε μέχρι το μνημείο Βλαχάβα και μετά περνώντας κάτω από τη Μονή της Υπαπαντής μπαίνουμε σε υπέροχο δρυόδασος με μαγευτικά χρώματα. Περνάμε από την περιοχή που σύμφωνα με μαρτυρίες βρισκόταν το Παλιό Καστράκι και φτάνουμε στον βράχο της Δούπιανης όπου θαυμάζουμε την εγκαταλελειμένη Μονή Παντοκράτορος. Κοντά στα όρια του χωριού ξανά, διασχίζουμε τον ασφάλτινο δρόμο και το ρέμα της Παλιοκρανιάς και περπατώντας στα όμορφα λιβάδια κάτω από τον βράχο του Αγίου Πνεύματος φτάνουμε στον Αγ. Γεώργιο τον Μαντηλά κι από εκεί στην πλατεία του χωριού τελειώνοντας μια πολύ ωραία πορεία ανάμεσα στα βράχια των Μετεώρων.

Τα Μετέωρα που βρισκόταν κάποτε στον πυθμένα μιας θάλασσας, σήμερα φρουρούν τον κάμπο της Θεσσαλίας κι από πολλούς αιώνες έχουν μαγνητίσει τους μοναχούς που πάνω σε αυτά έχτισαν τα μοναστήρια τους. Από τη δεκαετία του '70 και μετά προσελκύουν κι αναρριχητές από όλο τον κόσμο που έρχονται για να σκαρφαλώσουν στα ιδιόμορφα αυτά βράχια. Αυτή την Κυριακή είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε σχεδόν 6 ώρες ανάμεσα στους μοναδικούς αυτούς γεωλογικούς σχηματισμούς.