Από καιρό περιμέναμε να κάνουμε την εκδρομή αυτή! Άσκιο, ένα βουνό που πρώτη φορά το ανέβηκε ο σύλλογός μας. Αφού ακυρώθηκε μια φορά λόγω κακοκαιρίας, τα καταφέραμε και πήγαμε κάτω από ιδανικές συνθήκες!! Το μεσημέρι του Σαββάτου (3-3-12) η ομάδα μας ξεκίνησε από την Άρτα, μετά από σύντομη στάση στα Γρεβενά και έχοντας διανύσει 220km φτάσαμε στο χωριό της Βλάστης, βορειοδυτικά της Κοζάνης.

Έχοντας διανυκτερεύσει στο χωρίο Νότια οι πρώτες ακτίνες του ηλίου μας βρίσκουν στην αρχή του φαραγγιού την Τζένας. Το ξύπνημα της φύσης, η αέναη κίνηση του νερού και οι αρχέγονες εικόνες που προσφέρει το φαράγγι σε όλο το μήκος του αφυπνίζουν και τα δικά μας ένστικτα που βρισκόταν σε λήθαργο, υπομένοντας την καθημερινότητα μας, και περιμένοντας καρτερικά την επόμενή μας εξόρμηση στην φύση.

Η προγραμματισμένη εξόρμηση του ΕΟΣ Άρτας για τις 6 και 7 Ιουλίου ήταν για τον Όλυμπο. Αποφασίσαμε να κάνουμε δύο ομάδες. Η πρώτη θα ανέβαινε από την κλασσική διαδρομή από Γκορτσιά στο Μύτικα και η δεύτερη, η πιο μικρή και ευέλικτη αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό.

Φτάνοντας Παρασκευή βράδυ στα Πριόνια μας υποδέχεται μία καλοκαιρινή μπόρα. Ξυπνάμε στις 4 το πρωί και αφού μαζέψουμε τα αντίσκηνα ξεκινάμε την ανάβασή μας στις 5. Παίρνουμε το μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός και μετά από 45 λεπτά στρίβουμε και μπαίνουμε στον εκπληκτικό Μαυρόλογγο. Ανηφορικό μονοπάτι μέσα στην πρωινή εκκωφαντική σιωπή του δάσους το οποίο σε 3 ώρες μας οδηγεί στην τοποθεσία Λιβαδάκι με απίστευτη θέα προς το Αιγαίο Πέλαγος. Μετά από μία ανάσα συνεχίζουμε την ανηφορική μας πορεία στην πρώτη κορυφή της ημέρας το Σημαιοφόρο. Η ανάβαση της κορυφογραμμής μας φέρνει στη δεύτερη κορυφή τον Πάγο. Το βλέμμα μας απολαμβάνει όλο το πανόραμα του Ολύμπου με τις ψηλές κορυφές του, τον δροσερό Ενιπέα στα πόδια μας και την υπόλοιπη διαδρομή που μας περιμένει.

Το τριήμερο 29-30/06&1/07 ΕΟΣ Άρτας πραγματοποίησε τριήμερη ορειβατική εξόρμηση στον Όλυμπο με δύο διανυκτερεύσεις σε ορειβατικά καταφύγια. Σκοπός ήταν η πραγματοποίηση της διαδρομής Γκορτσιά - Πετρόσκρουγκα - Οροπέδιο Μουσών - κορυφές - καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός - Πριόνια.

Παρασκευή μεσημέρι ξεκινά η ανάβαση από τη θέση Γκορτσιά, λίγα χιλιόμετρα πάνω από το Λιτόχωρο Πιερίας. Διασχίζουμε το ορειβατικό μονοπάτι μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς η οποία καθώς ανεβαίνουμε δίνει τη θέση της σε πεύκη. Ο καιρός ευχάριστα συννεφιασμένος δεν φαίνεται απειλητικός. Μετά από 3 ώρες φτάνουμε στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας στα 1.940μ., το οποίο κατέχει περίοπτη θέση στο πυκνό δάσος και μαγευτική θέα προς τον κάμπο της Πιερίας, τον Θερμαϊκό κόλπο, έχοντας στο "πιάτο" την πόλη της Κατερίνης και πιο πέρα τη Θεσσαλονίκη. Μένουμε καθηλωμένοι επί ώρες στο μπαλκόνι παρατηρώντας απειλητικά νέφη να μας πλησιάζουν, θαυμάζοντας το ουράνιο τόξο που σχηματίζεται στους πρόποδες τους Ολύμπου, την μαγική πανσέληνο και τα νυχτερινά φώτα.

Όλυμπος...το βουνό των θεών...

Ο Όλυμπος είναι ένα μοναδικό βουνό, σου προσφέρει από την πρώτη στιγμή απλόχερα την μαγεία του, όσο πιο κοντά φτάνεις στο μεγαλόπρεπο Στεφάνι του Δία, τόσο πιο εύκολα μαγεύεσαι από την ιστορία που έχει αφήσει. 

Στην κορυφή αυτό που κυριαρχεί είναι το δέος. Καθώς ατενίζεις την ατελείωτη θέα,σε περιβάλλει μια ανακούφιση και μια ευχαρίστηση. Η στιγμή που συνειδητοποιείς πως είσαι στην κορυφή αργεί να έρθει, αλλά όταν έρθει σε κάνει να ξεχάσεις τον κόπο και την ταλαιπωρία που έκανες για να φτάσεις έως εκεί!

Ίσως το ωραιότερο πράγμα σε αυτό το βουνό, είναι ότι σε φέρνει κοντά με άλλα άτομα, κάνεις φιλίες, συζητάς για τα ίδια και όχι μόνο ενδιαφέροντα, μαθαίνεις πράγματα που ούτε καν είχες φανταστεί.

Σε ένα τέτοιο μέρος, μακριά από τον πολιτισμό και ο,τι έχει να κάνει με αυτόν, η καλή παρέα θα σε βοηθήσει να περάσεις ακόμη καλύτερα!

Το οικοσύστημα του Ολύμπου είναι ατελείωτο, θεωρώ πως οποιοσδήποτε λάτρης της φύσης το επισκεφθεί, θα μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Το δάσος ξεκινάει λίγα χιλιόμετρα μακριά από την θάλασσα και φτάνει μέχρι και πάνω από τα 2000 υψόμετρο, είναι άλλη μια ιδιαιτερότητα του Ολύμπου η οποία τον κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα βουνά της Ελλάδας. 

Περιβάλλεται από ποτάμια, καταρράκτες, λιβάδια και φυσικά από μια τεράστια ποικιλία δένδρων, φυτών και άγριας ζωής.

Μάνθος Σουλούπης

Αυτή τη φορά προορισμός του συλλόγου ήταν το ψηλότερο βουνό τής Ελλάδας, ο Όλυμπος· το βουνό των Θεών, η στέγη της Ελλάδας. Το βουνό που από τα αρχαία χρόνια είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μυθολογία και τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων· το βουνό των 55 κορυφών άνω των 2000 μέτρων!

Αφού φτάσαμε στο Λιτόχωρο, κάναμε μία μικρή στάση· από εκεί πήραμε τον δρόμο για τα Πριόνια, και αφού ετοιμαστήκαμε, ξεκινήσαμε για το καταφύγιο τής Πετρόστρουγκας, όπου και περάσαμε το πρώτο βράδυ.Το καλογραμμένο μονοπάτι κινείται μέσα σε δάσος και παρότι από ένα σημείο τής διαδρομής και μέχρι το καταφύγιο άρχισε να ψιλοβρέχει, όμως αυτό δεν μας προβλημάτισε.

Ο Όλυμπος είναι ένα βουνό που από την φύση του, λόγω των πολλών εναλλακτικών επιλογών, σου προσφέρει ένα εύρος συναισθημάτων που δεν μπορείς αλλού να βιώσεις. Φαράγγια, πανέμορφα δάση με σπάνια ενδημική χλωρίδα και πανίδα, μονοπάτια εύκολα και δύσκολα, πανύψηλες κορυφές που θαρρείς πως σκίζουν τον ουρανό είναι λίγα μόνο από αυτά που συναντάς. Όπως γράφει και ο Ιθακήσιος “…ο Όλυμπος είναι ο Παρθενώνας της ελληνικής φύσης… είδα χιόνια που να αρχίζουν από την κορυφή του και να φθάνουν ως τα νύχια, ως τη θάλασσα του Θερμαϊκού, ένα ηλιόλουστο άφθαστης ελληνικής ομορφιάς που θα έλεγε κανείς ότι ένας γλύπτης, ένας μεγάλος καλλιτέχνης το ελάξεψε. Εκπληκτικό θέαμα μα την αλήθεια που δύο μάτια και μια μόνο αίσθησις δεν ήταν αρκετά να το χαρούνε”. Έτσι μπορείς να καταλάβεις γιατί οι πρόγονοι μας τοποθέτησαν τους θεούς τους σε αυτό το βουνό αλλά και γιατί μέχρι και τις μέρες μας αποτελεί έναν πόλο έλξης για όλους τους ορειβάτες του κόσμου.

   100 χρόνια πέρασαν από την πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, στο μέρος που κατοικούσαν οι θεοί των αρχαίων. Από τότε πολλοί από εμάς έχουμε τιμήσει το βουνό με την παρουσία μας και αυτό μας έχει ανταμείψει με ανεπανάληπτες εμπειρίες. Με αφορμή τον εορτασμό αυτής την επετείου διοργανώθηκε, στις 20-21 Ιουλίου και η καθιερωμένη ετήσια (73η) Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση στην περιοχή του Ολύμπου. Την συνάντηση τίμησε με την παρουσία των μελών του και ο σύλλογός μας. Έτσι η ολιγομελής ομάδα μας ξεκίνησε το απόγευμα της Παρασκευής από την Άρτα και το βραδάκι μας βρήκε στο Λιτόχωρο να κάνουμε βόλτα συναντώντας πολλούς φίλους και συνορειβάτες από όλη την Ελλάδα.

Στην  καρδιά της Μακεδονίας μεταξύ Αριδαίας και Αξιούπολης, στα σύνορα Πέλλας και Κιλκίς ξεδιπλώνεται η οροσειρά του Πάικου. Το όνομά του προέρχεται από το σλαβικό pajak που σημαίνει αράχνη. Όνομα ταιριαστό αν αναλογιστεί κανείς πως απλώνεται με χαμηλούς λόφους σε μια μεγάλη έκταση που θυμίζει ιστό αράχνης. Ένα δάσος κατάφυτο με οξιές και καστανιές ενώ υπάρχουν και συστάδες από σημύδες. Το όνομα της κορυφής Γκόλα Τσούκα προέρχεται από το σλαβικό gola που σημαίνει γυμνή-φαλακρή μιας και στην κορυφή δεν υπάρχουν δέντρα.

Σάββατο μεσημέρι και η ομάδα μας αναχωρεί για το Αετοχώρι της ορεινής Αλμωπίας στο νομό Πέλλας. Στόχος μας είναι να διασχίσουμε το Πίνοβο περνώντας τρεις από τις ψηλότερες κορυφές του. Το Πίνοβο είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά βουνά της χώρας μας που εντυπωσιάζει καθώς ορθώνεται στο τέλος του κάμπου της Αλμωπίας, οριοθετώντας τη συνοριογραμμή μεταξύ Ελλάδας και Βόρεις Μακεδονίας. Η βόρεια πλευρά του καλύπτεται από πυκνά δάση που φύονται πάνω σε ομαλές πλαγιές ενώ νότια κόβεται απότομα σχηματίζοντας απότομες ορθοπλαγιές με διάσπαρτα δάση κυρίως οξιάς και βελανιδιάς. Στο μεγαλύτερο μέρος της κορυφογραμμής συναντάμε αμπριά, χαρακώματα, κτίσματα αλλά και σκουριασμένα πυρομαχικά απομεινάρια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας αυτά στο μυαλό μας και μετά από περίπου 4 ώρες οδήγησης φτάνουμε στο Αετοχώρι όπου κάποιοι στήνουν σκηνές ενώ άλλοι επιλέγουν να κοιμηθούν στο παλιό σχολείο.

Μερικές φωτογραφίες από την εξόρμηση του συλλόγου στην κορυφή Σοκόλ.

Περίπου 50 άτομα, παρά τη δυνατή βροχή, ξεκινήσαμε το πρωί για την εξόρμηση στη Βασιλίτσα. Η ορειβατική ομάδα παρά τον δυνατό αέρα ο οποίος κατάφερε να φτάσει αρκετά ψηλά. Κάποια μικρά ανοίγματα του καιρού μας χάρισαν όμορφες εικόνες.